Routes

read | story by Nonlany

หนึ่งเดือนกว่าๆ ผ่านไปอย่างเร็วมาก เป็นโอกาสที่หายากมากๆ ที่จะได้ปั่นจักรยานที่นี่ เนื่องด้วยเวลาและสภาพอากาศไม่อำนวย ตอนอยู่เมืองไทยก็คิดว่าอากาศหนาวๆ น่าจะปั่นจักรยานสนุก พอมาจริงๆแล้วกลับยากกว่ามากที่จะพาตัวเองออกจากห้องอุ่นๆ มาสัมผัสอากาศเย็นๆด้านนอก อุณหภูมิช่วงนี้อยู่ที่สิบกว่าองศา ใส่ชุดกันก็สามสี่ห้าชั้น ก่อนจะออกจากบ้านต้องตรวจสอบพยากรณ์อากาศทุกครั้ง เพราะหนึ่งวันอาจจะมีหลายสภาพอากาศ เราพยายามหาวันที่อากาศดี มีพระอาทิตย์ มีแสงแดด เพื่อออกมาปั่นจักรยาน เมืองที่อยู่ชื่อ Frankston เป็นเมืองที่ห่างจาก Melbourne ประมาณ 1 ชั่วโมง เงียบ สงบ คนน้อยมาก เหมือนเมืองในป่า เพราะได้ยินเสียงนกนานาชนิดส่งเสียงทักทาย จู๊กกรู่ๆ จุ๊บจิ๊บๆ กรูๆ ฯลฯ นกหลากสีสันบินมาทักทาย ที่ริมอ่าวเราเจอนกนางนวลบินโ้ต้ลมเป็นฝูงใหญ่ ครั้งนี้ไม่ได้เอาจักรยานมาด้วย เพราะที่ รร. มีจักรยานให้ แต่กว่าจะได้ปั่นก็ต้องเอาจักรยานมาปะยาง สูบลม หยอดน้ำมัน ทำความสะอาดก่อน จักรยานหลายคันถูกเก็บไว้ในตู้ ประมาณว่าไม่ได้ถูกใช้งานเลย แต่ส่วนใหญ่ยังอยู่ในสภาพที่ใหม่มาก หลังจากฟื้นชีวิตจักรยานแต่ละคันแล้ว ที่ขาดไม่ได้คือ หมวกกันกระแทก หรือ หมวกจักรยานนั่นเอง ที่นี่มีกฏว่าทุกคนที่ปั่นจักรยานต้องใส่หมวก ตอนนี้มีจักรยานแล้วแต่ยังไม่มีหมวกก็เลยยังปั่นไม่ได้ เราตั้งใจจะไปเที่ยว Melbourne […]

read | story by Nonlany

เริ่มหลงรักนนทบุรีตอนที่นั่งรถไฟฟ้าสายสีม่วง หน้าต่างรถไฟกว้างๆ มองได้แบบไม่มีขอบกั้นบังสายตา ตอนรถไฟกำลังข้ามแม่น้ำ มุมนี้คล้ายดูวิวทะเล มองไปได้ไกลสุดๆ เท่าที่เราสามารถ ยังไม่มีตึกสูงมาขั้นตัดบรรยากาศ มองไปอีกทางก็ยังครึ้มไปด้วยต้นไม้เขียวๆ นั่งรถไฟ MRT ต้นสายมาสุดสาย อย่าลืมออกมาจากสถานีแล้วซื้อบัตรเข้าไปใหม่นะ ไม่งั้นจะโดนค่าปรับหลายเท่าอยู่เพราะเลยเวลา เคยปั่นไปนนทบุรีอยู่หลายครั้ง ส่วนใหญ่ก็มาสุดทางที่หอนาฬิกาแล้ววนกลับ เมื่อตอนปั่นแรกๆ เกือบสิบปีแล้ว ได้รู้จักพี่ๆกลุ่มจักรยานเสือเมืองนนท์ พามุดไนท์ทริปแถวนั้น แต่ก็จำทางไม่ได้หมด เพราะมืดมาก ไปเองมาล่าสุดก็ปั่นไปตลาดนกฮูก จากรถไฟฟ้าคราวนี้ลองกลับด้วยเรือ ลองเดินบ้างเพราะส่วนใหญ่ของพื้นที่เป็นตลาด เกรงใจแม่ค้าพ่อค้า จักรยานจะเข้าไปรบกวนไหมถ้าเราไม่ได้ซื้ออะไร ใช้เป็นแค่ทางผ่าน เดินไปเรื่อยๆ ใช้ความสนุกของตัวเลขที่บอกว่าวันนี้ใช้พลังงานไปกี่แคลลอรี่เป็นตัวจุดประกายสร้างแรงบันดาลใจให้อยากเดิน ในความเป็นจริงรู้ตัวเลยว่าติดจักรยานมากๆ ตลอดมาขาอยู่บนบันไดปั่นมากกว่าพื้นถนนอีก จากใต้สะพานพระรามห้าย้อนกลับมาท่าน้ำนนท์ บรรยากาศบ้าน+สวน และสามล้อถีบ เป็นเอกลักษณ์ของแถวนี้ไปแล้วคนที่นี่ก็ยังใช้นั่งไปมา เห็นแล้วรู้สึกน่ารัก ปลอดภัย ค่าบริการเริ่มที่ 20.- ไกลสุดๆที่ปั่นก็ 60.- ประมาณ 3 กม. สามล้อแบบนี้เคยซื้อมาปั่นเหมือนกัน หนักเอาเรื่องเลยละ ใช้แรงกดบันไดพอตัวเลย ตอนแรกก็เกร็ง ต้องทรงตัว รู้สึกปั่นสองล้อง่ายกว่า อาจเพราะไม่คุ้นชินกับการปั่นถอยหลังเบรค อาชีพนี้ทำให้ร่างกายแข็งแรงเป็นพิเศษ ได้กล้ามเนื้อแบบไม่ต้องเข้าฟิสเนสไปยกเวท คนขับส่วนใหญ่ก็มีบ้านอยู่ในพื้นที่ […]

read | story by Nonlany

มาปั่นกี่ทีก็ยังหลงรัก ถึงแม้ความเขียวครึ้มจะลดลงไปมากแต่ก็ยังถือว่ามากกว่าหลายที่ ทางปูนที่คดเคี้ยวเลี้ยวผ่านบ้าน ทะลุผ่านหมู่บ้าน ข้ามไปออกวัด ถ้าไม่บอกอาจคิดว่าอยู่บางกระเจ้า ธรรมชาติได้ใจจริงๆ แต่เส้นทางนี่สิคล้ายกันไปหมด วันสำรวจไปเส้นนี้ พอปั่นทริปจริงก็เลี้ยวอีกทาง สรุปง่ายๆคือ หลง + ลืม นั่นเอง ก็ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นเรานี่น่า โชคดีก็ว่าได้ที่วันนั้นติดต่อไปแล้วพี่บูลย้ายตารางเวลางานให้ แค่บอกว่าอยากไปจุดหมายไหน รวมระยะทางกี่ กม. ภายในกี่ ชม. จำนวนผู้ร่วมทริปกี่คน มีความชำนาญการปั่นมากแค่ไหน แล้วพี่ก็จัดให้ เพราะทุกตรอกซอย ทางปูนทุกแยก พี่ไปสำรวจมาหมดแล้ว และยังมีทริปออกทุกสัปดาห์ วันหยุด วันธรรมดา เวลาไหนนัดมาพี่จัดให้ใครไม่มีจักรยานก็เช่าได้นะ เริ่มออกปั่นที่หน้าบ้านพี่ น้องคนนี้มาช้าไปหลายชั่วโมง กว่าจะล้อหมุนก็บ่าย 4 แล้วตามพี่มานะ พี่คัดเส้นทางสวยๆ ไว้ให้แล้ว พี่บอกว่าต้องรีบชวนเพื่อนมาปั่นเที่ยวนะบรรยากาศแบบนี้ไม่รู้จะอยู่อีกนานแค่ไหน บ้านพี่ยังต้องย้ายเพราะเจ้าของที่ขอคืนริมทางรถไฟก็เริ่มขยายถนน หมู่บ้าน ตึกแถว คอนโด เพิ่มขึ้นเยอะเลย จากตลิ่นชันเข้าฉิมพลี เส้นทางที่ปั่นเป็นตรอก ถ้าจักรยานสองคันสวนกัน อีกฝั่งต้องหยุดให้ผ่านก่อน เป็นทางปูนตัดหลังหมู่บ้าน ยังมีพื้นที่สีเขียวแต่ดูเหมือนถูกทิ้งร้างเป็นเส้นทางที่คนพื้นที่ใช้สัญจรไปมา ออกอีกทีก็ราชพฤกษ์ แค่ลอดใต้สะพานก็มุดเข้าซอยอีกแล้ว ช่วงนี้มีแต่สวนอย่างเดียว ออกอีกทีโน่นเลยสาย 1 ทางส่วนใหญ่จะเป็นแผ่นปูน ไม่มีที่กั้นบ้าง มีด้านเดียวบ้าง อีกข้างว่างเปล่า ถ้ามือใหม่มาต้องระวังเรื่องการทรงตัว จากสาย 1 ก็มาถึงวัดจำปาใกล้นิดเดียวมีชุมชนที่น่าเที่ยวชื่อเกาะศาลเจ้า แต่เราเลือกที่จะตรงไปที่ทางปูนริมคลอง น้ำช่วงนี้ดูสะอาด บรรยากาศบริเวณนี้ก็น่าปั่นจักรยาน ไม่ค่อยเห็นเรือผ่าน สงบเงียบเหมาะแก่การปั่นผ่อนคลาย เราว่าทางสวยเลยละ ต้องมาให้ได้ วันที่มานี่ไม่เจอใครเลย คลองลัดมะยมหลายคนได้ยินชื่อแล้วอาจจะรู้สึกคึกคักอลหม่าน เป็นตลาดน้ำที่เติมโตขยายไปถึงเฟสห้าแล้ว แต่ที่จะแนะนำอยู่ต้นๆทาง ก่อนถึงความว้าวุ่น เป็นแบบเดิมๆแรกรุ่นคนท้องที่ บางคนพายเรือมาขายส้มตำ มีที่นั่งริมน้ำลมเย็นสบาย มีเรือให้พายเล่นในบึงบัว ยังมีเรือไฟฟ้าขับเคลื่อนได้เงียบมากพาชมคลองเที่ยวสวนแก้วมังกรอีกด้วย ถัดไปอีกบึงบัวมีจักรยานน้ำต้นแบบที่ชื่อว่า ไฮโดรไบค์ ถ้าไปแล้วเจอพี่มด ผู้คิดประดิษฐ์อยู่แถวนั้นก็ขอลองได้นะ ไปลองมาปั่นเดินหน้าถอยหลังเลี้ยวซ้ายขวาถอยจอดคล้ายตอนขับรถนะ ต้องถอยหลังเข้าจอด ต่อไปจะมีทริปปั่นชมคลองนึกแล้วน่าสนุก ได้อีกประสบการณ์ ได้มุมมองสองข้างทางอีกแบบ บอกพี่มดว่าเปิดทริปเมื่อไรโทรบอกด้วยนะ ขากลับพี่พาย้อนทางเดิมเพื่อให้เราจำทางได้ ระยะทางเกือบสี่สิบกิโลเมตร ผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก แค่ 3 ชั่วโมง ก็กลับมาถึงจุดเริ่มต้น ถ้าอยากไปแบบเราบ้างติดต่อตรงไปที่พี่บูลได้นะ 086-406-0110 เอาจักรยานมาเองแบบเราพี่เขาคิดแค่ 300.- ไม่รักจักรยานเข้าสายเลือดจริงราคานี้ไม่ได้หรอก ถ้าติดใจอยากเพิ่มเวลา ชั่วโมงละ 100.- เอง ตอนนี้พี่เขาไม่ได้ทำงานประจำที่ไหน ไม่มีรายได้เหมือนก่อน เวลาว่างส่วนใหญ่ก็ใช้ไปกับการปั่นสำรวจทาง หาเส้นทางสวยๆหลายคนอาจคิดว่าทำไมต้องจ่ายเงิน ทำไม่บอกทางแจกแผนที่มาให้ปั่นกันไปเองทำไมพี่มาหากินทางนี้ เราว่าน่าสนับสนุนดีนะ ถ้าต้องเอาเวลาไปหาทางเอง กว่าจะเชื่อมเส้นทางได้แบบนี้ คิดดูสิต้องใช้เวลากี่วัน กินข้าวไปกี่มื้อ นั่นละพี่เขาก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเหมือนกัน ส่งเสริมให้โอกาสคนหนึ่งคนได้ทำงานในสิ่งที่รัก ดีออกนะ 🙂

read | story by Nonlany

มาแล้วมาอีกบางเสร่ ก่อนหน้าที่จะมาก็ไม่เคยรู้จัก ได้โอกาสอยู่ยาวๆทำความรู้จักทีละนิด ที่นี่อยู่ห่างจากความคึกคักของพัทยา 20 กม. ชายหาดใสสะอาด นักท่องเที่ยวน้อยนิด บรรยากาศออกแนวชุมชนคนพื้นที่อยู่กันมากกว่า จากริมถนนสายหลัก ไหลลงเนินสุดหาด จักรยานแม่บ้านไม่มีเกียร์นี่ละที่ยืมมาจากที่พัก พาเลาะริมหาด แถวนี้มีต้นไม้ใหญ่สูงลิบ ปั่นแถวนี้ดีจังไม่ต้องกังวลเรื่องรถ ลองปั่นตรงไปเรื่อยๆดูสิว่าจะสุดทางที่ไหน ผ่านชุมชนที่ดูน่าสนใจ เพื่อนบอกว่าให้มาอีกครั้งเสาร์ที่สองจะเป็นอีกบรรยากาศ  ถนนสายวัฒนธรรม แต่ละบ้านจะเอาของออกมาตั้งขายกัน มีประตูดูเหมือนเขตทหาร ข้างในน่าปั่นมาก ต้นไม้ครึ้ม ลองถามเจ้าหน้าที่ดูก็เข้าไปได้ ปั่นๆไปเริ่มคุ้นๆ เอ้ยที่นี่เราเคยมาทำเส้นทางจักรยานนิน่า ตอนนั้นนั่งรถมากับคณะทำงานก็ไม่เคยมองทางและจำทาง พอมาปั่นเองถึงรู้ว่าอยู่พิกัดไหนของเมืองไทย โรงเรียนชุมพลนายเรือ คนนอกก็เข้ามาปั่นได้ ความจริงแล้วยังมีหาดน้ำใสที่ต้องข้ามเขาไป นึกแล้วอยากได้ MTB หาเช่าแถวนี้ก็ไม่มี ปั่นได้แค่ทางลาดด้วยจักรยานแม่บ้าน ใช้พละกำลังเยอะมาก เหงื่อหยดติ๋งๆ กว่าจะออกไปถึงหน้าประตู วนกลับมาอีกทางเป็นเส้นถัดจากหาด มีบ้านตึกแถวคึกคัดไปด้วยร้านอาหาร ตลาดนัด ทริปนี้ตั้งใจมาว่ายน้ำ ปั่นจักรยานแล้วก็กินทุเรียน เพิ่งรู้ว่ายามค่ำคืนดูน่าจะเย็นแต่พอลงเล่นในทะเลกลับอุ่นมาก แต่พอขึ้นมานี่สิหนาวตัวสั่น อากาศแถวนี้ยามค่ำจะรู้สึกได้ถึงไอเย็นเวลาปั่นผ่าน น่าจะเพราะพื้นที่สีเขียวยังมีเยอะอยู่ แอบรู้สึกว่าค่ายทหารวิวสวยๆ บรรยากาศดีๆ ทุกที่เลย คนเลือกพิกัดตั้งฐานทัพเก่งจริงๆ แต่พอมาลองคิดตามบรรยากาศรอบๆ น่าเป็นเพราะพื้นที่อื่นเป็นเป็นตึกสูงและหมู่บ้าน บรรยากาศความสดชื่นแบบค่ายทหาร ที่มีต้นไม้ใหญ่ตลอดทางเลยหายไป […]

read | story by Nonlany

ตามหาจนเจอ “สวนป่าสิริเจริญวรรษ” ได้ปั่นแล้วหลงรัก ได้รู้ที่มาแล้วยิ่งซาบซึ้ง รู้สึกนักปั่นจักรยานทุกคนโชคดีมากๆเลย เป็นครั้งที่สองที่ไปพัทยาตามหาสวนป่าแห่งนี้ ถามเพื่อนเจ้าถิ่นก็ไม่รู้ ถาม google ก็ไม่มีคำตอบ ถามนักปั่นเจ้าถิ่นก็บอกว่าปิดซ่อมแล้วไม่บอกว่าอยู่ตรงไหน ปั่นไปเรื่อยๆ ถามๆก็ไม่มีใครรู้จัก ลองหาจากใน internet อีกครั้งได้ข้อมูลเส้นทางคร่าวๆ แล้วปั่นไปถามหาคนแถวนั้นอีกที โชคดีของครั้งนี้เจอพี่ผู้ชายเจ้าถิ่นแถวอ่างเก็บน้ำช่วยบอกทาง เห็นทางไกลๆ โน่นไหม ที่รถวิ่งอยู่เส้นนั้นละ ปั่นตามทางนั้นไป เลยทางจักรยานขึ้นไปอีก ตลอดทางไปบรรยายกาศอ่างเป็นน้ำและภูเขาเขียวๆ เต็มไปด้วยต้นไม้ก็พาเพลิน แค่เส้นทางชาวบ้านใช้กันทุกวันก็ชวนหลงไหลพื้นที่นี้แล้ว ไม่ได้มีเลนจักรยานอะไรพิเศษ มีแค่ความเรียบของผิวถนน เนินให้ปั่นออกแรง และต้นไม้ครึ้มสองข้างทาง บางช่วงเป็นสวนผัก ไร่มันสำปะหลัง ฯลฯ รู้สึกดีเป็นพิเศษที่เห็นภูเขาเขียวครึ้ม ยังแอบสงสัยเลยว่าที่นี่ดีจัง มีป่าเหลือด้วย ป่ากับเมืองใกล้กัน มีรีสอร์ทมากมายมีสถานที่เที่ยวเยอะมาก แต่ป่าไม่โดนทำลายแบบที่อื่น Silverlake ที่คนชอบมากปั่น มีเลนจักรยานแยกจากเลนถนนทั้งสองฝั่งไป-กลับ เลยไร่องุ่นทางจักรยานก็สุดเอาดื้อๆแบบนั้น เจอแต่ถนนผิวสีดำ ไม่มีเส้นแบบกั้นเลน ปั่นไปเริ่มครึ้มไปด้วยต้นไม้บรรยากาศดีตรงต่อไปอย่างไม่ลังเล ข้างขวามือมีป้ายเล็กๆใจกลางดงต้นไม้ปักไว้ เขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาซีโอน อ๋อแบบนี้นี่เองที่เห็นต้นไม้ครึ้มๆ เป็นเขตสัตว์ป่านี่เอง ปั่นตรงไปอีกแทบจะร้อง เย่ๆ หาเจอแล้ว สวนป่าสิริเจริญวรรษ อยู่เลยขึ้นมาจากสุดทางจักรยานแค่ […]

read | story by Nonlany

สุคิริน ชื่อนี้ไม่เคยได้ยิน แต่เมื่อได้ปั่นมาถึง ทำเอานักปั่นเจ้าถิ่นนราธิวาสพากันอิจฉา เพราะคนในพื้นที่รู้จักแต่ยังไม่เคยมาสัมผัส ยามเช้าที่เราตื่นนอนเห็นหมอกตั้งแต่นอนอยู่บนเตียง ที่นี่เป็นพระตำหนักอีกหลังของสมเด็จย่า สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี บรรยากาศที่นี่คล้ายดอยตุง อยู่บนเขาเห็นวิวเมืองจากมุมสูง อากาศเย็น และพัฒนาจากพื้นที่ไม่มีอะไรให้กลายเป็น นิคมสร้างตนเอง สุคิริน คำว่า “ สุคิริน ”  เป็นนามพระตำหนักที่สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ได้พระราชทานเมื่อครั้งเสด็จประทับแรมในพื้นที่นี้ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๐ ซึ่งมีความหมายว่า “ พันธุ์ไม้อันเขียวชอุ่ม ”  ซึ่งสอดคล้องกับสภาพภูมิประเทศที่เต็มไปด้วยภูเขา ป่าไม้ และพืชพันธ์ไม้นานาชนิด คนที่อยู่ที่นี่มีทั้งทั้งพุทธและมุสลิม ประเพณียิ่งใหญ่ที่น่าสนใจของชาวพุทธ ฟังแล้วก็แปลกใจ คือ บุญบั้งไฟ ที่นี่มีคนอีสานย้ายมาอยู่เยอะ นอกจากอาชีพเกษตรกรรมที่เหมือนกันทุกที่ ที่นี่ยังมีอาชีพพิเศษไม่เหมือนที่ไหน “ร่อนทอง” ในสายน้ำแห่งทองคำ เป็นกิจกรรมที่ให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสและเข้าถึงวิถีชีวิตในสายน้ำ น้ำที่นี่ใสมาก ขยะสักชิ้นก็ไม่เห็น มีแค่สัตว์น้ำกับทองคำ  ได้ลองร่อนทองก็เข้าใจว่ากว่าจะได้ทอง 1 กรัม ต้องใช้เวลามากเพียงใด ใช้แรงมากขนาดไหน ปัจจุบันนี้ไม่สามารถใช้เครื่องยนต์ช่วยขุด อนุญาตให้แค่เสียมขุด ดินที่ขุดได้จะเอามาใส่ถาดไม้กลมๆ ร่อนเอาเศษดิน ก้อนหิน ก้อนกรวดออก จนเหลือแค่ทอง ที่แรกก็งงและสงสัยกลัวว่าร่อนๆอยู่ทองจะหลุดออกไปกับดินกรวดด้วย […]

read | story by Nonlany

ทีมงานแจ้งว่าเส้นทางก่อนจะถึงอัยเยอร์เวงที่เปิดดูในแผนที่คดเคี้ยวดังงูเลื้อย ชวนเมา ถ้านั่งรถคงสลบหลับไม่ได้มองวิวข้างทางแน่ๆ แต่วันนี้เราปั่นจักรยานมา ทางเลี้ยวคดและลงเนินแบบนี้ สนุกสิ ลงมาแล้วอยากขนจักรยานใส่รถวนอีกรอบ  เคยชอบหลงรักเส้นทางเลาะริมฝั่งโขง มาวันนี้เจอที่นี่แอบปันใจ ยกให้เป็นเส้นทางที่นักปั่นต้องมาเยือน ข้างๆไม่ได้เป็นภูเขาหินแบบเลียบโขง แต่เป็นภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี อีกข้างบางช่วงเห็นแม่น้ำปัตตานี ยืนยันอีกทีที่นี่เมืองไทย ว้าวๆ ปั่นแล้วชุ่มชื่นปอด สูดอากาศเฮือกใหญ่ คนอยู่แถวนี้สุขภาพดีไม่แปลกใจ มีลำธารน้ำใสให้ว่ายเล่น มีถ้ำเย็นๆให้หลบยามร้อน ช่วงใบไม้ร่วงนี่สวยสุดๆ จนต้องหยิบมือถือออกเก็บภาพ ที่ชอบและกินหลายถุงมาก แอบตุนอีก 2 ด้วยนะ กล้วยหินฉาบ จำได้ตอนไปเดินในงานแสดงสินค้าของดีนี่ราคาสูงกว่ากล้วยฉาบทั่วไปมากนะ แต่ที่นี่จะว่าถูกกว่าก็ใช่เลย หนึ่งในสมาชิกปั่น น้องพน คุณแม่ของน้องเป็นคนคิดสูตร ทุกวันนี้ก็ขายส่งทั่วไทย ใครอยากสั่งก็บอกได้ แล้วจะตกใจขายราคานี้มีกำไรเหลือไหม กล้วยหิน ที่นี่เอาไว้เลี้ยงนก คนปลูกกันเยอะ เอามาต้มก็อร่อยนะ แต่แปรรูปก็อยู่ได้นานหน่อย มีหลายยี่ห้อ หลายสูตร ทั้งหวานและเค็ม เลือกได้ตามชอบ จอดๆ ปั่นไปแล้วต้องจอด ไม่ได้ยางรั่วนะ แต่เป็นเพราะวิว สะพานพาดผ่านสายน้ำท่ามกลางความเขียวของภูเขา ในที่สุดก็มาถึงอัยเยอร์เวง เช้าวันใหม่ที่ปกติยากจะตื่น ว้าวๆ สวยจังเลย คุ้มค่าการตื่นตี 3 […]

read | story by Nonlany

ย้อนความรู้สึกไปในวันแรกที่เราปั่นจักรยาน เราไม่กล้าออกถนน นั่นเองเป็นจุดเริ่มต้นเมื่อ 4 ปีก่อน ที่ตัดสินใจเปิด Cafe’ Velodome ระหว่างการปรับปรุงร้าน 1 เดือน เราออกปั่นทุกวัน ใช้เวลาวันละหลายชั่วโมงค้นหาเส้นทางเลี่ยงถนนใหญ่ รัศมีจากร้าน 5 กม. ทดลองปั่นเข้าทุกซอย ทั้งๆที่คนพื้นที่บอกว่าตัน ยังขอเข้าไปเห็นหน้าตาของซอยตัน เพราะหลายครั้งก็จะเห็นมุมที่แปลกตา ปั่นเข้าปั่นออกจนกว่าจะจำทางได้ กว่าจะประมวลผลในสมองว่ามีกี่ซอยเลี้ยวถึงกันได้ หลังจากนั้นก็พาเพื่อนมาปั่นเที่ยว แล้วก็เริ่มสำรวจเพิ่มไปอีกหลายเขตที่ไปบ่อยๆ สาทร บางรัก ปทุมวัน ฯลฯ เพื่อนำเสนอให้เห็นว่าการปั่นจากบ้านไปยังจุดหมายปลายทางสามารถใช้เส้นทางซอย ตรอก หรือถนนรองได้ ที่ผ่านมาเราไม่รู้เราเลย ไม่กล้าเข้าและไม่กล้าลองที่จะเลี้ยวเข้าไป พอเพื่อนๆได้มาปั่นเที่ยวแล้วติดใจ ก็ฝากการบ้านไปสำรวจแถวบ้านตัวเอง พอได้เส้นทางก็เอามาต่อกัน พากันสนุกติดใจ จากวันนั้นถึงวันนี้ “ปั่นมุด” ถูกบัญญัติเข้าไปในความเข้าใจของนับปั่นว่าเป็นการปั่นอีกแนวไปแล้ว เน้นปั่นชิว แวะชุมชน อุดหนุนของในท้องถิ่น ช่วยประชาสัมพันธ์ของดีในชุมชน อันซีนยิ่งกว่า เพราะมันคือการปักหมุดสถานที่เที่ยวใหม่ของกรุงเทพ มาถึงวันนี้เรามีเพื่อนๆ ร่วมสำรวจเส้นทางหลายสิบคนครอบคลุมทุกเขตทั่วกรุงเทพฯ และอีกหลายจังหวัดถ้าพวกเราปั่นมุดได้ไปสัมผัสกรุงเทพฯ-อัมพวา ไม่ออกถนนก็สบายมาก รอบกรุงเทพก็มุดได้ถึง 200++ กม. เพื่อนๆที่ติดใจปั่นมุด จนเข้ากระแสเลือดก็พากัน สำรวจเพิ่ม ชวนคนปั่น ชวนคนสำรวจทาง และจัดทริปอย่างสม่ำเสมอ บางคนก็ได้ทำเป็นอาชีพ ไกด์จักรยาน […]

read | story by Nonlany

ตี 5 ฟ้ายังไม่สว่างมีแค่ไฟหน้านำทาง ระยะทางเกือบ 20 กม. จากใจกลางเมืองมาถึงถนนประดิษฐ์มนูธรรม พลังไฟก็เริ่มอ่อนแรง เพราะลืมชาร์ตถ่านเมื่อคืน จะเร่งสปีดให้ทันเวลา ก็เป็นห่วงตัวเองว่าจะตกหลุมพรางไหม  จาก ถ. พระราม 9 ผ่านหน้าวัดพระรามเก้าฯ เลี้ยวซ้ายขึ้นฟุตบาท บรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นต้นไม้ครึ้ม คิดว่าอยู่ในสวน ผิวทางเรียบ ปั่นสนุกมาก รถก็ไม่ต้องกลัว เพราะเป็นเลนเฉพาะสำหรับจักรยาน ลองปั่นทั้งเส้นทางแล้ว เรียบจริงๆ มีร่มเงาไม้ตลอดทาง ส่วนอีกฝั่งขากลับยังมีหลุมและสายยางที่ต้องระวัง แต่ขามานี่เนียบจริงๆ ซิ่งได้สบายใจ  เส้นทางนี้เพิ่งปรับปรุงใหม่ คุณภาพงานออกมาแบบนี้ก็ขอปรบมือให้ทีม กทม. ทำดีต้องชม ด้วยความที่มาใช้เส้นทางหลายครั้ง แต่ละครั้งก็คนละเวลา ต่างวัน ต่างสัปดาห์ ความสะอาดก็คงเส้นคงวา วันที่ปั่นมาถึงแถวนี้ตอนนั้นดูนาฬิกายังไม่หกโมงเช้า ก็รู้สึกโลเลว่าลงถนนดีกว่าไหม แต่ก็ลองดูเพราะปั่นบนทางจักรยานน่าจะปลอดภัยกว่า ทำให้ได้เห็นเจ้าหน้าที่กวาดใบไม้เป็นระยะๆ ทุกคนจะใส่เสื้อสะท้อนแสง  สะอาดแบบนี้เพราะกวาดกันก่อนที่พวกเราจะตื่นนอนมาปั่นไปทำงาน หรือ ปั่นเล่นนี่เอง ทำเอารู้สึกดี และอุ่นใจตามไปด้วย ไม่ต้องกลัวจะสะดุดหัวทิ่ม หรือ ยางรั่ว  ระยะทางช่วงต่ออาจจะไม่สบายนักตรงที่มีถนนตัดผ่าน อย่าง ถ.ลาดพร้าว เรายังต้องยกข้ามสะพานลอย แต่ […]

read | story by Nonlany

ต้องขอบคุณหนังสือที่ให้แรงบันดาลใจ SAGA GAN BATTE เป็นเรื่องราวของการออกตามงานคราฟในเมืองซะกะ เช่น ทาสีตุ๊กตาดิน เพ้นท์จาน ฯลฯ ทำให้เราอยากออกตามหางานคราฟที่กรุงเทพบ้างเลย ประจวบเหมาะต้องไปบ้านลุงอู๊ดเป็นรอบที่ 3 ในแต่ละครั้งถ้าต้องไปที่เดิมแต่ไม่เร่งรีบยากเลยที่จะปั่นทางซ้ำเดิม พอดูเวลาแล้วยังเหลืออีกครึ่งชั่วโมง จังหวะที่ปั่นข้ามสะพานพุทธ ก็ชวนคิดถึง หมูกระดาษ ว่าแต่อยู่ซอยไหนนี่สิ ไม่ได้มานาน ก็เข้าไปทีละซอยเลยแล้วกัน ถือว่ามาทบทวนเส้นทางไปด้วย ในที่สุดก็เจอซอยที่ 3 ใช่แล้วทางเข้าแคบๆ แบบนี้แหละ อยู่ใต้สะพานพระปกฯ ใครผ่านไปผ่านมาไม่ใช่เจ้าถิ่นก็คงไม่เข้าไป เพราะดูไม่น่าสนใจ ไม่มีป้ายอะไรบอกให้จูงใจ เป็นแบบนี้ทุกที่ทุกชุมชนของดีถูกซ่อนต้องใช้เวลาในการค้นหา  ตามซอยเข้าไปไม่ต้องกลัวหลง มีแยกอะไรก็ไม่ต้องเลี้ยว เส้นทางบังคับให้เลี้ยวค่อยเลี้ยวไปตามนั้น เห็นป้ายบ้านหมูกระดาษแล้วดีใจเลย เพราะทีแรกก็จำไม่ได้ว่าบ้านหลังไหนเหมือนกัน เคยมาวันที่ร้านปิด ก็ผ่านไปไม่รู้เลย ตลอดกำแพงในตรอกเล็กๆ แห่งนี้ มีการเพ้นท์ลายหมูตัวโตๆ น่ารัก ชวนจอดถ่ายรูป ถ้ามาถึงตรงนี้ก็เลยบ้านป้าน้อยที่ทำหมูกระดาษแล้วละ ถอยกลับมาโลดๆ บ้านหมูกระดาษอยู่ก่อนภาพหมูตัวแรกที่เจอ ป้าจะตั้งแผงโชว์สินค้าที่ทำเสร็จพร้อมขาย และนั่งทำหมูตัวใหม่อยู่ตรงนั้น ปกติคนที่มาก็จะมีเวลาไม่มาย เลยซื้อหมูกระดาษแบบสำเร็จแล้ว หมูกระดาษสีแดงตัวโตๆ ขี่ได้ หยอดเงินก็ได้ แต่เดินไม่ได้ ตอนเด็กๆก็มีไม่ใช่แต่รุ่นเรานะ  รุ่นนี้ก็มีกันถ้าผู้ใหญ่ที่บ้านได้มาไหว้ซำปอกง […]

read | story by Nonlany

แรกเริ่มต้องสร้างโจทย์ให้ตัวเองก่อน ย้อนลำลึกนึกกลับไปวันแรก ดึงความรู้สึกนั้นออกมาวางเส้นทาง ชอบความรู้สึกปั่นแถวบ้าน การหาเส้นทางที่ใช่และไม่ไกลมาก ใช้เวลาปั่นอยู่ 3 เดือน ในรัศมี 5 กม. จากร้าน และก็ปั่นทุกซอย ซอยตันก็ปั่นเข้าไปให้เห็นว่าตันจริงๆ นอกจากนั้นก็ต้องจำทางว่าเลี้ยวออกมาแล้วไปทางไหนต่อ ที่มากกว่านั้นก็ต้องปั่นย้อนทาง กลับเป็นไป ดูเหมือนง่ายแต่ความจริงเหมือนคนละที่เลยนะ แรกๆ ก็มีหลงประจำ  ในที่สุดก็ออกมาเป็นเส้นทางมุดรอบเกาะรัตนโกสินทร์ ระยะทาง 10 กม. เป็นเส้นแรก ถือว่าคุ้มค่าในการทำการบ้านเส้นทางมากๆ เพราะเส้นนี้เปลี่ยนชีวิตการเดินทางจากรถเป็นจักรยานมาหลายร้อยคน มีคนมาพักผ่อนด้วยการปั่นเส้นทางนี้เป็นพันๆคัน และต่อยอดไปสู่เส้นทางมุดทั่วกรุงเทพ เส้นทางดิบๆ ที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ชุมชน วิวแม่น้ำเจ้าพระยา วัด อาราม สวนสาธารณะ ฯลฯ ความธรรมดาที่ ว้าว แบบที่หลายคนมาแล้วกลับไปบอกต่อและชวนเพื่อนมาปั่น สำหรับเรื่องของเกาะรัตนโกสินทร์ข้อมูลของกิน วัด มีมากล้นที่เราไม่ต้องเล่าซ้ำ แต่เส้นทางที่น่าปั่นนี่สิ ที่จะเอามาบอกกัน ถ้ายังไม่มีจักรยานก็แค่มีบัตรประชาชนแค่นั้นก็ยืมจักรยานจากร้าน cafe’ velodome ได้แล้ว อย่าลืมเลือกหมวกกันกระแทกใส่ไปด้วยนะ ปลอดภัยไว้ก่อน พร้อมแล้วตามมาดูเลย วนใน มธ. สักรอบหากยังไม่เคยมาเยือน ออกประตูหลังไปเจอสะพานปิ่นเกล้า […]