อายุยืนร้อยปีที่สันป่าตอง
read | story by Nonlany
สรุปว่าเพื่อนเลือกบ้านหลังที่เพื่อนเคยมานอนเล่นตอนเด็กๆ ที่เรียกว่า อุ้ย เป็นสรรพนามคนแก่ที่ให้กำเนินพ่อ เราอยู่บ้านหลังนี้กัน เพราะสงบเงียบ ติดวัด อยู่ในซอยห่างจากถนนหลักในหมู่บ้าน เราตั้งใจหาอะไรทำกันเริ่มจากปั่นไปดูสวน ดูว่าจะปลูกอะไรได้ไหม วิชาเกษตรที่ไม่มีความรู้เลย รู้แต่ว่าต้องหาอะไรทำเพื่อให้ดำรงชีวิตอยู่ที่นี่ต่อได้ยาวๆ ด้วยความที่แถวนี้ใครๆก็ปลูกผักกินเอง ตลาดก็เลยแทบไม่มีอะไรขาย ช่วงแรกก็ปั่นไปขอเก็บผักจากบ้านญาติเพื่อนมาทำอาหารกิน ไปเก็บทุกวันทุกมื้อก็เกรงใจ ขอซื้อก็ไม่ขาย เลยขอเรียนวิชาปลูกผัก พี่ที่เป็นเจ้าของบ้านอุ้ยที่เพื่อนพาเราไปอยู่ก็ใจดีมาก น้องมีอะไรกินไหม เก็บผัก ผลไม้ที่บ้านมาฝากทุกครั้งที่มาหา บอกว่าอยู่ไปเลย อ้ายไม่ได้อยู่ ปกติก็ไม่มีใครอยู่ ถ้าอยากหัดปลูกผักก็ใช้ที่สวนหลังบ้านได้เลย ไม่ต้องปั่นไปไหนไกล เพื่อนก็เลยพาเราไปกาดวัว เป็นตลาดนัดที่ใหญ่มากๆ สองฝั่งถนน ซึ่งเปิดแค่ครึ่งวัน กว่าจะเรียงของจัดร้านเสร็จก็น่าจะใช้เวลาอยู่ แต่ละร้านของก็เยอะมาก แต่ที่นี่ก็ไม่มีใครขายเกินเวลา ถึงเวลาก็ปิดร้าน มีตั้งแต่ วัว ไก่ ต้นไม้ ของกิน เสื้อผ้า พระเครื่อง ตระกร้าสาน มอเตอร์ไซด์มือสอง ฯลฯ ส่วนเราไปซื้อ จอบมาขุดดิน นอกจากนั้นก็ไปเรียนรู้จักไส้เดือน เพราะปลูกผักต้องใช้ดินที่ดี ใครๆ ก็บอกว่าดินมูลไส้เดือนนั้นดีมาก เราเลยปั่นไปหาพ่อหลวงของหมู่บ้านซึ่งน่ารักมากและใจดีมาก พาพวกเราไปรู้จักลุงที่เลี้ยงไส้เดือน ขอซื้อแบ่งมาหนึ่งขีด เอามาทดลองเลี้ยง […]
ไปว่ายน้ำกัน
read | story by Nonlany
อากาศร้อนๆ บางทีก็อยากว่ายน้ำ แต่ที่บ้านก็ไม่มีสระเพราะไม่ได้อยู่หมู่บ้านหรือคอนโด ความอยากว่ายน้ำคล้ายๆคนกระหายน้ำ จังหวะพอดีที่เพื่อนจะมาเที่ยว กทม. เลยจองที่พักที่มีสระว่ายน้ำ ตั้งแต่นั้นมาก็ติดใจ หมุดหมายของการปั่นก็เลยเพิ่มสระว่ายน้ำเข้าไปด้วย ปั่นไปที่ไหนก็ถามหาสระว่ายน้ำ หาข้อมูลอย่างจริงจังว่ามีที่ไหนว่ายน้ำได้ โทรถามว่าคนทั่วไปอย่างเราสามารถใช้บริการได้ไหม และแล้วก็มาเจอ 904 มีร้านจักรยานสุขสำราญแล้วข้างในยังมีสระว่ายน้ำด้วย ไปตั้งหลายครั้งเพิ่งรู้ คนนอกอย่างเราก็มาว่ายได้ แค่ต้องสมัครสมาชิกด้วยราคาที่เป็นมิตรสุดๆ ตั้งแต่ปั่นไปถามหาหลายที่มาเจอที่นี่แหละ สระว่ายน้ำศูนย์กีฬาหน่วยทหารมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ฯ ค่าสมาชิก 300.-/ปี ว่ายครั้งละ 30.- ที่ชอบที่นี่เพราะปั่นจักรยานมาจอดได้อย่างสบายใจ มีพื้นที่สีเขียวให้พักผ่อนสายตา บางทีไปตอนบ่ายก็ได้ฟังเพลงด้วยนะ ทหารแบกเครื่องดนตรีมาซ้อมกัน หรือถ้าจักรยานมีปัญหาก็มีตัวช่วย วันแรกไปถึงก็ได้ใช้บริการเติมลมทันที สระที่นี่เน้นว่ายจริงจังเพราะมีรอบในการว่ายรอบละ 1.30 ชั่วโมง พักสระครึ่งชั่วโมง เหมือนทุกคนจะรู้ระเบียบวินัยดีมาก ถึงเวลานาฬิกาตัวเลขนาทีที่หน้าปัดเปลี่ยนเป็น.30 ในสระก็ไม่เหลือใครสักคน ที่นี่ไม่ต้องกังวลว่าจะมีเด็กๆมาว่ายขวางทาง สระที่นี่คนน้อยมากๆ นับๆแล้วก็ไม่เกิน 10 คนสักครั้ง ถ้าจัดเวลาเป็นระบบให้ตัวเองได้ที่นี่ก็เงียบดีนะ มาว่ายได้ทุกวันตามรอบ สิบโมง เที่ยง บ่ายสอง บ่ายสี่ และ หกโมงเย็น เกือบลืมไป ส.อา. รอบเที่ยง เป็นเวลาเรียนว่ายน้ำไม่สามารถว่ายเล่นได้ ว่ายเสร็จแล้วหิวยังสามารถแวะร้าน […]
เบตง โอเคมาก
read | story by Nonlany
การเดินทางครั้งนี้มีโจทย์ว่าต้องขนจักรยานขึ้นรถตู้ หลังจากลงเครื่องบิน ต้องคันเล็กพับได้สินะถึงจะเหมาะและสะดวกขน ครั้งนี้เราจะไปใต้สุดแดนสยาม หลังจากลงเครื่องที่หาดใหญ่ก็ได้พี่เณย์มารับไปส่งที่ท่ารถตู้ พี่เณย์เป็นนักปั่นที่อยู่หาดใหญ่ที่ทำเรื่องของทริปชวนมือใหม่ปั่น สอนซ่อม จัดรายการวิทยุเรื่องจักรยาน แต่งานหลักจริงๆแล้วพี่เณย์เป็น นักดนตรี ช่างซ่อมเครื่องดนตรี แต่มีใจรักจักรยาน รถตู้มี 2 เส้นทาง คือ หาดใหญ่–เบตง และ หาดใหญ่–มาเลเซีย–เบตง ขาไปลองแบบผ่านมาเลเซีย ความต่างที่เห็นชัด คือ ผิวถนน ฝั่งมาเลถนนเรียบกริบ ตลอดทางมีต้นไม้เขียวครึ้ม พอเข้าฝั่งไทยก็รู้สึกได้ถึงความสั่นสะเทือน ช่วงที่ข้ามแดดก็ต้องเตรียม passport ไปรายงานตัว ที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง รถตู้จะไปส่งให้ถึงที่พัก เพียงแค่บอกชื่อโรงแรม ไปถึงอย่างหิวโซ ซักไก่เบตงก่อนเลย อร่อยมาก มีแรงไปปั่นชมเมืองแล้ว เก็บให้ครบทุกที่ ทุกตรอกซอย เพราะเรามีเวลาถึง 6 วัน สำหรับที่นี่ ถนนเบตงเส้นหลักปั่นง่ายๆ แต่แค่เลี้ยวซ้ายหรือขวาเข้าซอยจะเปลี่ยนเป็นเนินให้พิชิตทันที เริ่มจากทางเรียบๆก่อนละกัน หอนาฬิกา บริเวณนี้นกเกาะอยู่บนสายไฟเยอะมากๆ ต้องระวังโชคดีอึนกตกมาใส่หัวนะ อุโมงค์เบตงมงคลฤทธิ์ แปลกดีนะทำไมมีอุโมงค์ที่นี่ด้วย อ๋อ แทนที่จะข้ามเขา ก็เจาะภูเขาเชื่อมสองฝั่งเข้าหากันนี่เอง ออกไปก็เจอไก่สองตัวรอต้อนรับ จากนี้ไปมีแต่เนินแล้วละ […]
สวนกีฬารามอินทรา
read | story by Nonlany
ต้องมาปั่นมาเห็นกับตา ปั่นให้หายคาใจ เพื่อนที่อยู่แถวนั้นต่างก็บอกว่าชอบสวนนี้ ที่นี่มีเล่นจักรยาน แยกจากเลนวิ่งและเลนเดิน ใช่แล้ว สวนเดียวแบ่งเป็น 3 เลน ภาพในความคิดที่ได้ยินจากคำบอกเล่าชวนให้เราไปเยือนมากๆ สิ่งที่เห็นกับสิ่งที่คิดช่างแตกต่าง ของจริงนั้นน่ารักมาก พี่เจ้าหน้าที่บอกว่าที่เห็นตรงนี้เป็นภูเขาเพราะเดิมทีเป็นที่ทิ้งขยะ และที่กำลังยืนอยู่นี่ก็คือภูเขาขยะ ทาง กทม. เปลี่ยนมาเป็นสวนสาธารณะ คนอยู่แถวนี้ก็สบายไปเลย ทางจักรยานที่นี่ออกแบบมาให้ฝึกขึ้น–ลง เนินโดยเฉพาะ ตลอดทางใช้เกียร์เดียว ทางไม่กว้างมาก แต่ร่มรื่นดี สนุกๆ ระยะทางหนึ่งรอบตามเส้นทางเกือบ 1 กม. สำหรับนักปั่นหน้าใหม่กำลังดีเลย ลองปั่นแล้วคล้ายๆ อยู่ในรางรถไฟเหาะ ถ้าติดใจก็ปั่นอีกรอบ บรรยากาศก็เปลี่ยนไปตามต้นไม้บริเวณนั้นๆ ชอบตอนปั่นลงไป ไม่สิ ปล่อยไหลลง เราแค่ทรงตัว มองจากด้านหลังเขาขึ้นไปก็เห็นกลุ่มผู้สูงอายุกำลังเดินออกกำลังกายขึ้นลงเนิน น่ารักอีกแบบ นักวิ่งก็จะวิ่งรอบนอก ไม่ซ้อนทับกับคนปั่นจักรยาน ยามเย็นคนมาใช้สถานที่นี่ออกกำลังกายละลายตาดีนะ นอกจาก วิ่งเดินปั่น ยังมีสระว่ายน้ำ สนามเด็กเล่น สนามบาส และ ฟิตเนส ใครอยู่ใกล้ๆ ก็ลองมาใช้บริการดู เปิดตี 5 ถึง สามทุ่ม อยู่รามอินทรา 5
เว้ ดานัง ฮอยอัน
read | story by Nonlany
เว้ – ดานัง- ฮอยอัน ได้ยินจนคุ้นหู พร้อมภาพบรรยากาศริมน้ำที่เห็นเมืองเก่า สร้างความรู้สึกอยากไปสัมผัสมากๆ ดูแผนที่ก็รู้สึกว่าน่าจะปั่นได้สบายมาก แค่ 30-40 กม. จากเมืองถึงอีกเมืองเอง รวมสามเมืองไม่ถึงร้อยโล น่าสนใจมากๆ พอดูตั๋วเครื่องบินก็ไม่แพงด้วยสิ การตัดสินใจเลยรวดเร็วมาก เราบินจากโฮจิมินห์มาลงที่ดานัง บรรยากาศความวุ่นๆลดลงไปเยอะมากๆ ที่นี่เหมือนเป็นเมืองท่า เรามุ่งหน้าลงหาดอย่างเดียว รู้สึกถนนที่นี่กว้าง โล่ง เรียบ สะพานข้ามแม่น้ำก็ไม่ชัน ดูเป็นเมืองที่ออกแบบไว้สำหรับพาหนะอย่างจักรยานมากๆ เพราะมีถึงสองเลนขวาที่สัญลักษณ์จักรยานที่พื้น ฝนก็ตกตลอดทาง แต่ความรู้สึกสนุกไม่มีลดลงเลย หลังจากเข้าที่พักวางของเสร็จเราเลาะริมทะเลยาวไป หนาวก็หนาวจับใจ ปั่นไปปากสั่น ลมก็พัด กางเกงก็ใส่ขาสั้น มีก็แต่เสื้อกันฝนที่เหมือนจะช่วยบังลมมากกว่าห่อหุ้มร่างกายไว้ ตามคำแนะนำของเจ้าถิ่นบอกว่าให้ปั่นขึ้นเขาไปข้างบนจะเจ้าแม่กวนอิมองค์ใหญ่ และมองกลับมาเห็นวิวทะเลจากมุมสูง ช่วงที่ไปเหมือนไม่ใช่เทศกาล หลายรีสอร์ทริมทะเลก็เหมือนร้างไร้ผู้คน เราก็หนาวมากอยากแวะหาอะไรอุ่นๆ และพักสักหน่อยเพราะปั่นต้านลมมาตลอดทาง แบบนี้จะเป็นหวัดไหมเนี่ย คงหมดสนุนแน่ๆ แต่ทุกครั้งที่ปั่นจักรยานลุยฝนกลับไปรีบอาบน้ำก็ไม่เป็นอะไรนะ ครั้งนี้ก็น่าจะสบายดีแหละ เจอเรือกระด้งด้วย นี่ละอีกเหตุผลที่อยากมาเวียดนาม ได้แค่ถ่ายรูปอยู่บนทราย เพราะอากาศแบบนี้ชาวประมงไม่ออกกัน ทะเลไร้ผู้คนท่องเที่ยว ปั่นต่ออีกนิดเกือบถึงยอดเขาแล้ว แต่ทางเริ่มชัน ความเร็วลดลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วก็มาเจอกับขั้นบันได ต้องใช่ที่นี่แน่ๆเลยที่มีหินแกะสลักเจ้าแม่กวนอิมที่สูงที่สุดในเวียดนาม วัดหลินอึ๋ง […]
