อายุยืนร้อยปีที่สันป่าตอง
read | story by Nonlany
สรุปว่าเพื่อนเลือกบ้านหลังที่เพื่อนเคยมานอนเล่นตอนเด็กๆ ที่เรียกว่า อุ้ย เป็นสรรพนามคนแก่ที่ให้กำเนินพ่อ เราอยู่บ้านหลังนี้กัน เพราะสงบเงียบ ติดวัด อยู่ในซอยห่างจากถนนหลักในหมู่บ้าน เราตั้งใจหาอะไรทำกันเริ่มจากปั่นไปดูสวน ดูว่าจะปลูกอะไรได้ไหม วิชาเกษตรที่ไม่มีความรู้เลย รู้แต่ว่าต้องหาอะไรทำเพื่อให้ดำรงชีวิตอยู่ที่นี่ต่อได้ยาวๆ ด้วยความที่แถวนี้ใครๆก็ปลูกผักกินเอง ตลาดก็เลยแทบไม่มีอะไรขาย ช่วงแรกก็ปั่นไปขอเก็บผักจากบ้านญาติเพื่อนมาทำอาหารกิน ไปเก็บทุกวันทุกมื้อก็เกรงใจ ขอซื้อก็ไม่ขาย เลยขอเรียนวิชาปลูกผัก พี่ที่เป็นเจ้าของบ้านอุ้ยที่เพื่อนพาเราไปอยู่ก็ใจดีมาก น้องมีอะไรกินไหม เก็บผัก ผลไม้ที่บ้านมาฝากทุกครั้งที่มาหา บอกว่าอยู่ไปเลย อ้ายไม่ได้อยู่ ปกติก็ไม่มีใครอยู่ ถ้าอยากหัดปลูกผักก็ใช้ที่สวนหลังบ้านได้เลย ไม่ต้องปั่นไปไหนไกล เพื่อนก็เลยพาเราไปกาดวัว เป็นตลาดนัดที่ใหญ่มากๆ สองฝั่งถนน ซึ่งเปิดแค่ครึ่งวัน กว่าจะเรียงของจัดร้านเสร็จก็น่าจะใช้เวลาอยู่ แต่ละร้านของก็เยอะมาก แต่ที่นี่ก็ไม่มีใครขายเกินเวลา ถึงเวลาก็ปิดร้าน มีตั้งแต่ วัว ไก่ ต้นไม้ ของกิน เสื้อผ้า พระเครื่อง ตระกร้าสาน มอเตอร์ไซด์มือสอง ฯลฯ ส่วนเราไปซื้อ จอบมาขุดดิน นอกจากนั้นก็ไปเรียนรู้จักไส้เดือน เพราะปลูกผักต้องใช้ดินที่ดี ใครๆ ก็บอกว่าดินมูลไส้เดือนนั้นดีมาก เราเลยปั่นไปหาพ่อหลวงของหมู่บ้านซึ่งน่ารักมากและใจดีมาก พาพวกเราไปรู้จักลุงที่เลี้ยงไส้เดือน ขอซื้อแบ่งมาหนึ่งขีด เอามาทดลองเลี้ยง […]
ใจมันร้องหาธรรมชาติ
read | story by Nonlany
อีกหนึ่งปีผ่านไปสัญญาคอนโดก็จะหมดแล้ว และแปลกมากเลยขอต่อสัญญายังไงทางตึกก็ไม่ยอม คิดว่าถ้าต่อได้คงอยู่ในเมืองต่อ แล้วพอไปดูที่ใหม่ก็ยังไม่เจอที่ใช่ เพราะในใจร้องหาธรรมชาติ บอกเพื่อนว่าอยากได้ที่พักที่มีต้นไม้ หรือใกล้น้ำ ด้วยงบที่ตั้งไว้ เราก็ไปดูกันหลายที่ และเพื่อนบอกว่ามีที่นึงน่าสนใจไปดูไหม ไปสิ ตอนนั้นเราไม่รู้จักหรอกสันป่าตองคือที่ไหน เพื่อนแนะนำมันต้องดีแน่ๆ เพราะรู้ว่าข้างในใจเรานั้นต้องการแบบไหน เตรียมตัวแต่เช้าทั้งข้าวกล่องและของว่าง กะว่าปั่นไปหิวก็หยิบกินได้ ด้วยความที่เพื่อนก็ไม่เคยปั่นไกล และเราก็ไม่ได้ปั่นทางไกลมานาน ใช้กันแค่จักรยานพับวนสนุกในเมืองและไปตลาด ระยะทางไม่น่าจะเกิน 10 กม. สันป่าตองนี่ถือเป็นทริปทางไกลของเพื่อนเลย ถือว่าได้ใจเรามากๆ ที่เพื่อนยอมมาปั่นพาไปหาที่เช่าอยู่ เราเตรียมซาลาเปาซึ่งเพื่อนชอบและกินง่ายดี ทริปนี้ไม่เร่ง ไม่รีบ แค่ไปให้ถึงก็พอละ ด้วยความที่เพื่อนมือใหม่ก็เลยหยุดพักเติมซาลาเปากับน้ำบ่อยมาก เราจอดเติมพลังกันทุก 5 กม. เลย เป็นห่วงกลัวเพื่อนไม่ไหว บอกเพื่อนว่าจอดพักได้ตลอดนะ แวะได้ตลอด เราปั่นบนไหล่ทางเส้นเลียบคลองที่ตัดใหม่ จากเมย่า ผ่าน มช. แล้วตรงอย่างเดียว จนเจอ ปตท.สันป่าตอง ร้อนไหม ร้อนสิ ดีมากที่รถที่เชียงใหม่ ที่เป็นคนพื้นที่ขับรถกันค่อนข้างไม่เร็ว การออกถนนใหญ่ เลยไม่รู้สึกน่ากลัว เพื่อนสบายใจ เราก็ดีใจ ชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงสันป่าตอง […]
เส้นทางปั่น 700 ปี
read | story by Nonlany
หลังจากเพื่อนย้ายกลับบ้าน ทุกเย็นก็ปั่นจากคอนโดไปหาเพื่อนที่บ้าน แล้วก็ไปปั่นเส้นทางนี้กัน เส้นทางนี้ทำไว้ค่อนข้างดี เพราะมีทางปั่นแยกจากทางวิ่ง และที่ชอบมมากกว่าคือ แต่ละสถานที่ที่ผ่านจักรยานก็เข้าไปวนเล่นได้ ตั้งแต่สนามกีฬาสมโภชเชียงใหม่ 700 ปี วนๆข้างในก็ไม่มีอะไรน่าตื่นใจ เพราะเหมือนสนามกีฬาทั่วไป แต่ที่ชอบแวะไปเพราะลึกเข้าไปสุดทางข้างในมีอ่างเก็บน้ำ วิวและบรรยากาศสดชื่นเกินบรรยาย และได้ออกแรงปั่นขึ้นเนินก่อนถึงจะไปถึงสันเขื่อนแม่จอกหลวง ขากลับสนุกมากๆไหลลงเนินยาวๆถึงหน้าประตูทางออก กว่าจะปั่นขึ้นไปถึงตั้งหลายนาที ไหลลงมาไม่ถึงนาที 😜 ใครชอบลุยๆ สามารถลงทางดินลุยเข้าแทร็กได้เลย หรือจะลุยเข้าป่าไปต่อยาวๆ แค่ต้องเจรจากับโฮ่งๆเจ้าถิ่นก่อน จุดต่อมาที่ออกกำลังปั่นได้เต็มที่ มีทั้งเนิน และทางลาด บรรยากาศธรรมชาติจัดเต็ม ปั่นวนๆ เหนื่อยแค่ไหนก็สดชื่น จุดแวะถ่ายรูปก็มีตลอดทางนั่นคือ ห้วยตึงเฒ่า แค่จากริมถนนไปถึงทางเข้าก็ได้เหงื่อมากมายแล้ว อีกที่ชอบมาก และคนก็น้อยมาก เพราะระยะทางไกลเกือบสุดทาง ข้างในมีทำเส้นทางจักรยานด้วย ได้ดูดาวด้วย เจ้าหน้าที่ก็ใจดี ที่นี่คือ อุทยานดาราศาสตร์สิรินธร ที่นี่ไปทีไรก็เจอแต่เล็กเล็กๆ จะเอาแผ่นกระดาษหรือกระดานมาลองก้นลื่นริมกำแพง ดูสนุกเหมือนเล่นสไลด์เดอร์ ทางปั่นหลักก็จะเลียบคลองส่งน้ำยาวๆ คิดว่าถ้าปั่นต่อไปได้ยาวๆนี่เลี่ยงถนนสายหลักทะลุไปต่างอำเภอสบายเลย พยายามหาทางเลี่ยงถนนใหญ่ไปต่อให้ได้ยาวๆ จะขอคุณทหารผ่านเข้าก็ไม่รู้จักใคร โดนถามตลอดว่ามาหาใคร ไม่รู้จักใครเลยนี่สิ แค่มาถึงหน้าประตูก็ต้องกลับหลังหันทุกครั้ง เคยคิดเล่นๆไว้ว่าถ้าชวนพี่ๆทหารปั่นได้เหมือนตอนลงใต้ไปปั่น ยะลา ปัตตานี นราธิวาส กับพี่ๆทหาร […]
แรกเริ่มมาเชียงใหม่
read | story by Nonlany
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาเรานั้นแทบจะไม่มีวันไหนอยู่ที่บ้านเฉยๆเลย ต้องหาเรื่องออกไปปั่นตลอดๆ หลายปีมา ตั้งแต่ Covid ครั้งแรก ที่ทางการให้เก็บตัวอยู่บ้าน ไม่ให้ออกไปไหน พอทางการปลดล็อกเท่านั้นเพื่อนก็มารับ บอกว่าจะพาไปเที่ยวบ้านที่เชียงใหม่ เราก็จัดกระเป๋า พร้อมจักรยานคู่ใจ หลังจากนั้นก็ไม่ได้กลับมาอยู่ กทม. ทุกวันนี้พี่เป้ก็เลยทำหน้าที่พาเพื่อนๆปั่นจักรยานแทน 😁 มาเชียงใหม่ ทำอะไร มาอยู่ซะยาวนานเลย จะเชื่อไหมว่า มาเชียงใหม่ แทบไม่ได้ไปไหนเลย ปั่นวนๆอยู่ในสี่เหลี่ยรอบคูเมือง เหมือนเช่นเดิม เราปั่นทุกตรอกซอย ช่วงนั้นเราไปเช่าทั้งอยู่และช่วยขายของ ก็เหมือนลงทุนร่วมกันกับพี่ที่มารู้จักที่นี่ และเพื่อนที่เราติดรถมาด้วย ที่ๆเราอยู่เป็น Art Gallery น่ารักดี ในร้านมีห้องเล็กๆ พี่เจ้าของเลยบอกเขาจะกลับไปอยู่บ้าน เพราะเขามีบ้านที่เชียงใหม่ จะยกห้องนี้ให้เราอยู่ หลังจากทำความสะอาดครั้งใหญ่ หมดไฮเตอร์ไปเป็นแกลอน เรากะจะมาใช้ครัวด้วย เราเลยทำความสะอาดเข้มข้นมาก ขัดคราบทุกสิ่งอย่าง ให้สะอาดพร้อมต้อนรับทุกคนที่แวะมา ใช้เวลาหลายวันมากกว่าจะสะอาด โดยเฉพาะปล่องดูดควัน คราบน้ำมันหนึบหนับ หลังจากทำความสะอาดพี่ที่ดูแลส่วนอาหารเริ่มขนของมาลง และซื้ออุปกรณ์เข้าร้าน พี่จะทำให้เกือบสำเร็จรูป เราแค่มาผสมทำให้ร้อน และทอดเพิ่มบางอย่าง เวลาว่างก็อบขนม ทั้งขาย แจก และ กินเอง […]
รอวันอากาศดีที่ Frankston
read | story by Nonlany
หนึ่งเดือนกว่าๆ ผ่านไปอย่างเร็วมาก เป็นโอกาสที่หายากมากๆ ที่จะได้ปั่นจักรยานที่นี่ เนื่องด้วยเวลาและสภาพอากาศไม่อำนวย ตอนอยู่เมืองไทยก็คิดว่าอากาศหนาวๆ น่าจะปั่นจักรยานสนุก พอมาจริงๆแล้วกลับยากกว่ามากที่จะพาตัวเองออกจากห้องอุ่นๆ มาสัมผัสอากาศเย็นๆด้านนอก อุณหภูมิช่วงนี้อยู่ที่สิบกว่าองศา ใส่ชุดกันก็สามสี่ห้าชั้น ก่อนจะออกจากบ้านต้องตรวจสอบพยากรณ์อากาศทุกครั้ง เพราะหนึ่งวันอาจจะมีหลายสภาพอากาศ เราพยายามหาวันที่อากาศดี มีพระอาทิตย์ มีแสงแดด เพื่อออกมาปั่นจักรยาน เมืองที่อยู่ชื่อ Frankston เป็นเมืองที่ห่างจาก Melbourne ประมาณ 1 ชั่วโมง เงียบ สงบ คนน้อยมาก เหมือนเมืองในป่า เพราะได้ยินเสียงนกนานาชนิดส่งเสียงทักทาย จู๊กกรู่ๆ จุ๊บจิ๊บๆ กรูๆ ฯลฯ นกหลากสีสันบินมาทักทาย ที่ริมอ่าวเราเจอนกนางนวลบินโ้ต้ลมเป็นฝูงใหญ่ ครั้งนี้ไม่ได้เอาจักรยานมาด้วย เพราะที่ รร. มีจักรยานให้ แต่กว่าจะได้ปั่นก็ต้องเอาจักรยานมาปะยาง สูบลม หยอดน้ำมัน ทำความสะอาดก่อน จักรยานหลายคันถูกเก็บไว้ในตู้ ประมาณว่าไม่ได้ถูกใช้งานเลย แต่ส่วนใหญ่ยังอยู่ในสภาพที่ใหม่มาก หลังจากฟื้นชีวิตจักรยานแต่ละคันแล้ว ที่ขาดไม่ได้คือ หมวกกันกระแทก หรือ หมวกจักรยานนั่นเอง ที่นี่มีกฏว่าทุกคนที่ปั่นจักรยานต้องใส่หมวก ตอนนี้มีจักรยานแล้วแต่ยังไม่มีหมวกก็เลยยังปั่นไม่ได้ เราตั้งใจจะไปเที่ยว Melbourne […]
พายเรือเพื่อเจ้าพระยา
read | story by Nonlany
เป็นตัวแทนร้านมาร่วมพายเรือเก็บขยะกับอาจารย์ปริญญา ถามว่าพายเรือเป็นไหมตอบเลยว่าไม่เป็น มีเวลาหัดและฝึกซ้อมแค่สองอาทิตย์แล้วลุยเลยลงแม่น้ำเจ้าพระยา พายเรือเฉลี่ยวันละ 40 กิโลเก็บขยะถามว่าหนักไหมถ้าไม่ฝึกมาก็โหดมาก ตอนนี้ถึงศาลาว่าการปทุมธานี รวมระยะ ณ ตอนนี้ได้ 305 กม. จาก 400 กม. ผ่านมา 9 วันแล้ว อีก 2 วันก็พายถึงธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ขยะที่เก็บได้แต่ละวันนั้นเยอะมาก เก็บขยะในน้ำนั้น เหม็นมาก ทุกกอผักบุ้งที่ลอยน้ำมามีขยะ ขยะที่เจอส่วนใหญ่ขวดน้ำ ขวดเครื่องดื่มชูกำลัง กล่องโฟมกล่องนม ชามโฟม กระป๋องยาฆ่าแมลง รองเท้า ขยะที่มัดเป็นถุง แพมเพอร์ส และ กระทง แต่ละพื้นที่ก็เจอขยะที่แตกต่างกันไป ขยะที่เจอเยอะสุดก็คือรอบเกาะเมืองอยุธยารองลงมาก็ชัยนาท ที่เจอน้อยสุดก็ปทุมธานี นอกจากเรื่องขยะเหม็นๆ เรายังเจอเรื่องดีๆ ที่น่ารักอีกมากมาย หลายพื้นที่บรรยากาศดีมากๆ เห็นแล้วคิดต่อเลยว่าทำการท่องเที่ยวได้ บรรยากาศยามเช้า และยามเย็น กลางสายน้ำเจ้าพระยา เราเคยเห็นแต่หาดทรายในทะเล เรามีหาดทรายสวยสวยในแม่น้ำเจ้าพระยาด้วย ที่สิงห์บุรีเราเห็นเด็กเด็กเล่นน้ำที่ริมหาดทราย บรรยากาศขายทะเลเลยนะเพียงแต่ไม่มีต้นมะพร้าว เป็นจังหวัดที่อยากกลับมาอีกครั้งเพราะคนที่นี่น่ารักและใจดีมาก กิจกรรมในพื้นที่ก็สนุกมากด้วย เคยไปอยุธยาหลายครั้งก็ได้แต่นั่งรถปั่นจักรยานแต่คราวนี้ได้พายเรือในคลอง วิวมุมในคลองสวยมาก […]
เห่อของเล่นใหม่ไถกลับบ้าน
read | story by Nonlany
นึกสนุกอยากได้เหงื่อมากกว่าปั่น เหนื่อยน้อยกว่าวิ่ง และเร็วกว่าเดิน ก็ตัดสินใจถอยของเล่นมาใหม่ เป็นพาหนะที่ดูสนุกใช้ได้ เคยเห็นเด็กๆไถไป รร. กัน (ในต่างประเทศ) ตอนที่ยืมของหลานมาเล่นก็สนุกดีนะ ทำการบ้านหาข้อมูลเจอแบบไฟฟ้าก็น่าสน แต่น้ำหนักไม่ได้ต่างกับจักรยาน มาคิดๆว่ายังต้องแบกข้ามสะพานลอย เอาไว้เชื่อมต่อรถโดยสารสาธารณะ ถ้าต้องแบบหนักแบบนี้ซื้อเพื่ออะไร จักรยานที่ใช้ก็ไม่ต่างกัน เกือบลืมวัตถุประสงค์หลัก ใช้ออกกำลังกาย และเดินทางได้ รองเท้าวิ่งดีไหมคู่เดียวจบ แต่ต้องมีเป้ใส่เสื้อผ้าด้วยนะ ความสามารถในการวิ่งก็น้อยนิดเหลือเกิน เร็วกว่าเดินนิดเดียว และเหนื่อยมาก ลองไปดูร้านรวมอุปกรณ์กีฬา ไปดูสิว่ามีอะไรช่วยในการเดินทางได้บ้าง สเก็ต คู่เดียวก็สะดวกดี แต่ความสามารถยังไม่มี แล้วก็หนักด้วย ใส่ไปที่ขาก็ยังวิ่งไม่ถนัด สเก็ตบอร์ดดีไหม โอ้โหยากเข้าไปอีก ถ้าเล่นๆก็ลงได้ ไม่รู้จะบังคับเลี้ยวยังไงดี คงต้องมีสนับเข่าและศอกด้วย และใช้เวลาฝึกอีกพักใหญ่ๆเลย วันแรกไปก็แค่ลองยังไม่ตัดสินใจ ถึงทางร้านจะมีนโยบายคืนสินค้าและคืนเงินได้หากไม่ถูกใจก็ตาม หลังจากลองไถไถอยู่ในห้าง ก็พบความสนุก ไหลลื่น บังคับทิศทางได้ น้ำหนักกำลังยกพอดี พับได้ เข็นได้ มีกระเป๋าใส่ และยังมีโช้คนุ่มๆไว้รอบรับแรงกระแทก ถูกใจเลย คนขายก็บอกว่าขายดีมากนะ รุ่นนี้ใช้ในเมือง ถ้าจะเอาก็ต้องรอเพราะของหมด ราคาก็พอๆกับจักรยานพับเริ่มต้นแบบทั่วไป ขอไปนอนคิดแล้วมาใหม่ค่ะ ถามตัวเอกหลายทีว่าจำเป็นหรืออยากได้ […]
บาเจาะ-สุไหงโก-ลก
read | story by Nonlany
ส่งต่อมิตรภาพ บาเจาะ ตากใบ สุไหงโก-ลก เริ่มจากเมื่อปีก่อนมาปั่นจักรยานที่ยะลา ปัตตานี นราธิวาส ทำให้ได้มีโอกาสรู้จักน้องคนหนึ่งที่เป็นคนท้องที่บาเจาะ ทริปนี้เหมือนกลับไปหาน้อง ครบ 1 ปีพอดี ทีแรกตั้งใจไปฮาลาบาลา แต่พอสอบถามไปยังเจ้าหน้าที่ถึงรู้ว่าเวลานี้น้ำขึ้นสูง ต้องรอ พ.ค. ถึงจะเข้าไปได้ แผนเลยเปลี่ยนเป็นไม่มีแผน การเดินทางแบบนี้ชวนใครก็ยากมาก เพราะแผนคือไม่มีแผน แล้วแต่ว่าจะเจอใคร เจออะไร รู้แค่วันเดินทาง ขอต้อนรับการกลับมาของ แจนแจน ผู้ร่วมทริปไม่มีแผน มีแค่ความเข้าใจ ทริปนี้เราไปแบบ backpack เป้ 1 ใบ กับรองเท้าคู่ใจ จากหาดใหญ่พวกเราสองคนต่อรถตู้ไปลงบาเจาะ ต้องขอบคุณพี่ฮวงมากๆ ที่พาน้องไปเลี้ยงข้าวและส่งถึงท่ารถ แม้ว่างานจะยุ่งก็ยังแบ่งเวลามาดูแล สามชั่วโมงกับบรรยากาศความร่มรื่นของต้นไม้สองข้างทาง และ ผู้คน โอ้ว…ปักษ์ใต้บ้านเรา เรียกคนขับลุงๆ ไม่มีเสียงตอบ ได้ยินอีกคนเรียกแบขานรับทันที อ๋อ “แบ แบ” จอดบาเจาะด้วยนะคะ ลงมายืนที่เดิม ที่ปีก่อนแค่ปั่นผ่าน เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ชุดเหมือนทหารเข้ามาทักทาย ดูเป็นมิตรมากมาย ระหว่างคุยกันก็เห็นชาวบ้านเอาของกินมาแบ่งให้ แจนเลยแบ่งมะม่วงเบาที่ได้เป็นของฝากจากหาดใหญ่ให้พี่ทหารกระปุกนึงด้วย มาแล้วครับ […]
หลงรักนนท์
read | story by Nonlany
เริ่มหลงรักนนทบุรีตอนที่นั่งรถไฟฟ้าสายสีม่วง หน้าต่างรถไฟกว้างๆ มองได้แบบไม่มีขอบกั้นบังสายตา ตอนรถไฟกำลังข้ามแม่น้ำ มุมนี้คล้ายดูวิวทะเล มองไปได้ไกลสุดๆ เท่าที่เราสามารถ ยังไม่มีตึกสูงมาขั้นตัดบรรยากาศ มองไปอีกทางก็ยังครึ้มไปด้วยต้นไม้เขียวๆ นั่งรถไฟ MRT ต้นสายมาสุดสาย อย่าลืมออกมาจากสถานีแล้วซื้อบัตรเข้าไปใหม่นะ ไม่งั้นจะโดนค่าปรับหลายเท่าอยู่เพราะเลยเวลา เคยปั่นไปนนทบุรีอยู่หลายครั้ง ส่วนใหญ่ก็มาสุดทางที่หอนาฬิกาแล้ววนกลับ เมื่อตอนปั่นแรกๆ เกือบสิบปีแล้ว ได้รู้จักพี่ๆกลุ่มจักรยานเสือเมืองนนท์ พามุดไนท์ทริปแถวนั้น แต่ก็จำทางไม่ได้หมด เพราะมืดมาก ไปเองมาล่าสุดก็ปั่นไปตลาดนกฮูก จากรถไฟฟ้าคราวนี้ลองกลับด้วยเรือ ลองเดินบ้างเพราะส่วนใหญ่ของพื้นที่เป็นตลาด เกรงใจแม่ค้าพ่อค้า จักรยานจะเข้าไปรบกวนไหมถ้าเราไม่ได้ซื้ออะไร ใช้เป็นแค่ทางผ่าน เดินไปเรื่อยๆ ใช้ความสนุกของตัวเลขที่บอกว่าวันนี้ใช้พลังงานไปกี่แคลลอรี่เป็นตัวจุดประกายสร้างแรงบันดาลใจให้อยากเดิน ในความเป็นจริงรู้ตัวเลยว่าติดจักรยานมากๆ ตลอดมาขาอยู่บนบันไดปั่นมากกว่าพื้นถนนอีก จากใต้สะพานพระรามห้าย้อนกลับมาท่าน้ำนนท์ บรรยากาศบ้าน+สวน และสามล้อถีบ เป็นเอกลักษณ์ของแถวนี้ไปแล้วคนที่นี่ก็ยังใช้นั่งไปมา เห็นแล้วรู้สึกน่ารัก ปลอดภัย ค่าบริการเริ่มที่ 20.- ไกลสุดๆที่ปั่นก็ 60.- ประมาณ 3 กม. สามล้อแบบนี้เคยซื้อมาปั่นเหมือนกัน หนักเอาเรื่องเลยละ ใช้แรงกดบันไดพอตัวเลย ตอนแรกก็เกร็ง ต้องทรงตัว รู้สึกปั่นสองล้อง่ายกว่า อาจเพราะไม่คุ้นชินกับการปั่นถอยหลังเบรค อาชีพนี้ทำให้ร่างกายแข็งแรงเป็นพิเศษ ได้กล้ามเนื้อแบบไม่ต้องเข้าฟิสเนสไปยกเวท คนขับส่วนใหญ่ก็มีบ้านอยู่ในพื้นที่ […]
เมื่อความสุขหายไป
read | story by Nonlany
นี่เราใกล้ตายแล้วหรอ ความคิดนี้ผุดขึ้นมาเมื่อตุลาคมปีที่แล้ว ซึ่งเป็นช่วงที่จะได้ใช้จักรยานทำประโยชน์ ปั่นจักรยานไปเป็นอาสาที่สนามหลวง และแล้วตื่นมาในเช้าวันที่ 14 ต้นแขนก็ไร้ความรู้สึก ทดลองเอาปากกาจิ้มๆ ขีดเขียน ก็ไม่รับรู้ ! นี่แขนฉันหายไปแล้วหรอ ก็คิดว่าเดี๋ยวคงหายดี อาการก็ไม่มีที่ท่าชาลดลง เลยรีบไปหาหมอ ก็ได้ยามากินแก้อักเสบ และ คลายเส้น 1 สัปดาห์ผ่านไปอาการก็ไม่ลดลง จุดที่ชาขยายวงกว้างขึ้นจากต้นแขนมาถึงข้อศอก เปลี่ยนไปหาหมออีกที่ หมอก็จัดวิตตามิน B มาให้บอกว่าน่าจะเป็นปลายประสาทอักเสบ กินวิตตามินแล้วจะดีขึ้นแต่ต้องใช้เวลานะ 1 เดือนผ่านไปวิตตามินก็กินแต่ทำไมแขนชา 1 ข้าง เป็น ชา 2 ข้าง คนละตำแหน่งกันด้วย อาการเริ่มรุนแรงจากความรู้สึกสัมผัสตอนปั่นพื้นผิวถนนที่ไม่เรียบสะเทือนถึงแขน เจ็บใช้ได้เลยแต่ก็อดทนไว้เพราะอยากปั่น เปลี่ยนไปหาหมอเฉพาะทางด้านประสาทเฉพาะทาง หมอก็จัดยาให้อีกชุดใหญ่ และบอกว่าต้องทำการ tc scan ซึ่งค่าใช้จ่ายก็สูงหลายหมื่น เวลานั้นรู้สึกจิตใจย่ำแย่มาก แบบว่าพยายามดูแลออกกำลังกายตลอดไม่ให้ป่วย แต่มาเป็นอะไรก็ไม่รู้ที่หาสาเหตุไม่เจอ และตลอดมาก็ไม่คิดกินยาพยามยามดูแลตัวเองด้วยวิธีธรรมชาติ แต่นี่ต้องกินยาเยอะมากๆ รับตัวเองไม่ได้ หาข้อมูลมากมายที่จะเลิกกินยา เปลี่ยนมาปรึกษาหมอด้านกายภาพ อาการชาที่ไหล่หนักขึ้นเป็นเจ็บเหมือนเข็มทิ่ม แค่ลมพัดโดนแขนก็แสบเหมือนโดนลวก มองจากภายนอกแขนก็ปกติ หมอบอกว่าเพราะใช้ […]
ไปว่ายน้ำกัน
read | story by Nonlany
อากาศร้อนๆ บางทีก็อยากว่ายน้ำ แต่ที่บ้านก็ไม่มีสระเพราะไม่ได้อยู่หมู่บ้านหรือคอนโด ความอยากว่ายน้ำคล้ายๆคนกระหายน้ำ จังหวะพอดีที่เพื่อนจะมาเที่ยว กทม. เลยจองที่พักที่มีสระว่ายน้ำ ตั้งแต่นั้นมาก็ติดใจ หมุดหมายของการปั่นก็เลยเพิ่มสระว่ายน้ำเข้าไปด้วย ปั่นไปที่ไหนก็ถามหาสระว่ายน้ำ หาข้อมูลอย่างจริงจังว่ามีที่ไหนว่ายน้ำได้ โทรถามว่าคนทั่วไปอย่างเราสามารถใช้บริการได้ไหม และแล้วก็มาเจอ 904 มีร้านจักรยานสุขสำราญแล้วข้างในยังมีสระว่ายน้ำด้วย ไปตั้งหลายครั้งเพิ่งรู้ คนนอกอย่างเราก็มาว่ายได้ แค่ต้องสมัครสมาชิกด้วยราคาที่เป็นมิตรสุดๆ ตั้งแต่ปั่นไปถามหาหลายที่มาเจอที่นี่แหละ สระว่ายน้ำศูนย์กีฬาหน่วยทหารมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ฯ ค่าสมาชิก 300.-/ปี ว่ายครั้งละ 30.- ที่ชอบที่นี่เพราะปั่นจักรยานมาจอดได้อย่างสบายใจ มีพื้นที่สีเขียวให้พักผ่อนสายตา บางทีไปตอนบ่ายก็ได้ฟังเพลงด้วยนะ ทหารแบกเครื่องดนตรีมาซ้อมกัน หรือถ้าจักรยานมีปัญหาก็มีตัวช่วย วันแรกไปถึงก็ได้ใช้บริการเติมลมทันที สระที่นี่เน้นว่ายจริงจังเพราะมีรอบในการว่ายรอบละ 1.30 ชั่วโมง พักสระครึ่งชั่วโมง เหมือนทุกคนจะรู้ระเบียบวินัยดีมาก ถึงเวลานาฬิกาตัวเลขนาทีที่หน้าปัดเปลี่ยนเป็น.30 ในสระก็ไม่เหลือใครสักคน ที่นี่ไม่ต้องกังวลว่าจะมีเด็กๆมาว่ายขวางทาง สระที่นี่คนน้อยมากๆ นับๆแล้วก็ไม่เกิน 10 คนสักครั้ง ถ้าจัดเวลาเป็นระบบให้ตัวเองได้ที่นี่ก็เงียบดีนะ มาว่ายได้ทุกวันตามรอบ สิบโมง เที่ยง บ่ายสอง บ่ายสี่ และ หกโมงเย็น เกือบลืมไป ส.อา. รอบเที่ยง เป็นเวลาเรียนว่ายน้ำไม่สามารถว่ายเล่นได้ ว่ายเสร็จแล้วหิวยังสามารถแวะร้าน […]
มหัศจรรย์ตลิ่งชัน
read | story by Nonlany
มาปั่นกี่ทีก็ยังหลงรัก ถึงแม้ความเขียวครึ้มจะลดลงไปมากแต่ก็ยังถือว่ามากกว่าหลายที่ ทางปูนที่คดเคี้ยวเลี้ยวผ่านบ้าน ทะลุผ่านหมู่บ้าน ข้ามไปออกวัด ถ้าไม่บอกอาจคิดว่าอยู่บางกระเจ้า ธรรมชาติได้ใจจริงๆ แต่เส้นทางนี่สิคล้ายกันไปหมด วันสำรวจไปเส้นนี้ พอปั่นทริปจริงก็เลี้ยวอีกทาง สรุปง่ายๆคือ หลง + ลืม นั่นเอง ก็ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นเรานี่น่า โชคดีก็ว่าได้ที่วันนั้นติดต่อไปแล้วพี่บูลย้ายตารางเวลางานให้ แค่บอกว่าอยากไปจุดหมายไหน รวมระยะทางกี่ กม. ภายในกี่ ชม. จำนวนผู้ร่วมทริปกี่คน มีความชำนาญการปั่นมากแค่ไหน แล้วพี่ก็จัดให้ เพราะทุกตรอกซอย ทางปูนทุกแยก พี่ไปสำรวจมาหมดแล้ว และยังมีทริปออกทุกสัปดาห์ วันหยุด วันธรรมดา เวลาไหนนัดมาพี่จัดให้ใครไม่มีจักรยานก็เช่าได้นะ เริ่มออกปั่นที่หน้าบ้านพี่ น้องคนนี้มาช้าไปหลายชั่วโมง กว่าจะล้อหมุนก็บ่าย 4 แล้วตามพี่มานะ พี่คัดเส้นทางสวยๆ ไว้ให้แล้ว พี่บอกว่าต้องรีบชวนเพื่อนมาปั่นเที่ยวนะบรรยากาศแบบนี้ไม่รู้จะอยู่อีกนานแค่ไหน บ้านพี่ยังต้องย้ายเพราะเจ้าของที่ขอคืนริมทางรถไฟก็เริ่มขยายถนน หมู่บ้าน ตึกแถว คอนโด เพิ่มขึ้นเยอะเลย จากตลิ่นชันเข้าฉิมพลี เส้นทางที่ปั่นเป็นตรอก ถ้าจักรยานสองคันสวนกัน อีกฝั่งต้องหยุดให้ผ่านก่อน เป็นทางปูนตัดหลังหมู่บ้าน ยังมีพื้นที่สีเขียวแต่ดูเหมือนถูกทิ้งร้างเป็นเส้นทางที่คนพื้นที่ใช้สัญจรไปมา ออกอีกทีก็ราชพฤกษ์ แค่ลอดใต้สะพานก็มุดเข้าซอยอีกแล้ว ช่วงนี้มีแต่สวนอย่างเดียว ออกอีกทีโน่นเลยสาย 1 ทางส่วนใหญ่จะเป็นแผ่นปูน ไม่มีที่กั้นบ้าง มีด้านเดียวบ้าง อีกข้างว่างเปล่า ถ้ามือใหม่มาต้องระวังเรื่องการทรงตัว จากสาย 1 ก็มาถึงวัดจำปาใกล้นิดเดียวมีชุมชนที่น่าเที่ยวชื่อเกาะศาลเจ้า แต่เราเลือกที่จะตรงไปที่ทางปูนริมคลอง น้ำช่วงนี้ดูสะอาด บรรยากาศบริเวณนี้ก็น่าปั่นจักรยาน ไม่ค่อยเห็นเรือผ่าน สงบเงียบเหมาะแก่การปั่นผ่อนคลาย เราว่าทางสวยเลยละ ต้องมาให้ได้ วันที่มานี่ไม่เจอใครเลย คลองลัดมะยมหลายคนได้ยินชื่อแล้วอาจจะรู้สึกคึกคักอลหม่าน เป็นตลาดน้ำที่เติมโตขยายไปถึงเฟสห้าแล้ว แต่ที่จะแนะนำอยู่ต้นๆทาง ก่อนถึงความว้าวุ่น เป็นแบบเดิมๆแรกรุ่นคนท้องที่ บางคนพายเรือมาขายส้มตำ มีที่นั่งริมน้ำลมเย็นสบาย มีเรือให้พายเล่นในบึงบัว ยังมีเรือไฟฟ้าขับเคลื่อนได้เงียบมากพาชมคลองเที่ยวสวนแก้วมังกรอีกด้วย ถัดไปอีกบึงบัวมีจักรยานน้ำต้นแบบที่ชื่อว่า ไฮโดรไบค์ ถ้าไปแล้วเจอพี่มด ผู้คิดประดิษฐ์อยู่แถวนั้นก็ขอลองได้นะ ไปลองมาปั่นเดินหน้าถอยหลังเลี้ยวซ้ายขวาถอยจอดคล้ายตอนขับรถนะ ต้องถอยหลังเข้าจอด ต่อไปจะมีทริปปั่นชมคลองนึกแล้วน่าสนุก ได้อีกประสบการณ์ ได้มุมมองสองข้างทางอีกแบบ บอกพี่มดว่าเปิดทริปเมื่อไรโทรบอกด้วยนะ ขากลับพี่พาย้อนทางเดิมเพื่อให้เราจำทางได้ ระยะทางเกือบสี่สิบกิโลเมตร ผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก แค่ 3 ชั่วโมง ก็กลับมาถึงจุดเริ่มต้น ถ้าอยากไปแบบเราบ้างติดต่อตรงไปที่พี่บูลได้นะ 086-406-0110 เอาจักรยานมาเองแบบเราพี่เขาคิดแค่ 300.- ไม่รักจักรยานเข้าสายเลือดจริงราคานี้ไม่ได้หรอก ถ้าติดใจอยากเพิ่มเวลา ชั่วโมงละ 100.- เอง ตอนนี้พี่เขาไม่ได้ทำงานประจำที่ไหน ไม่มีรายได้เหมือนก่อน เวลาว่างส่วนใหญ่ก็ใช้ไปกับการปั่นสำรวจทาง หาเส้นทางสวยๆหลายคนอาจคิดว่าทำไมต้องจ่ายเงิน ทำไม่บอกทางแจกแผนที่มาให้ปั่นกันไปเองทำไมพี่มาหากินทางนี้ เราว่าน่าสนับสนุนดีนะ ถ้าต้องเอาเวลาไปหาทางเอง กว่าจะเชื่อมเส้นทางได้แบบนี้ คิดดูสิต้องใช้เวลากี่วัน กินข้าวไปกี่มื้อ นั่นละพี่เขาก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเหมือนกัน ส่งเสริมให้โอกาสคนหนึ่งคนได้ทำงานในสิ่งที่รัก ดีออกนะ 🙂
ทัวร์ริ่งหินเขางู 11 กม.
read | story by Nonlany
ใช่แล้ว 11 กม. ทริปนี้ปั่นสั้นมาก สนุกเหมือนเคย ออกจากบ้านเที่ยงพอดี ปั่นไป cafe’ velodome เติมพลังก่อนขึ้นเรือข้ามฟากไปขึ้นรถไฟที่สถานีธนบุรีรอบบ่ายโมง รับตั๋วมาดู กาญจนบุรี บ่ายสองครึ่ง ออกตั๋วให้ผิดนิหน่า รถไฟก็ใกล้ออกแล้ว เพราะขบวนที่กำลังจะออกนี่ละ รีบไปเปลี่ยนตั๋ว พับจักรยานขึ้นรถไฟ เลือกตู้ที่มีอ่างล้างหน้าจะได้วางจักรยาน หาที่นั่งได้ปุ๊บรถไฟก็ออกทันทีขบวนนี้จอดน้อยดีจัง จอดแต่สถานีใหญ่ๆ แค่นั้น สองชั่วโมงผ่านไปอย่างไว ไม่ทันไรก็เตรียมตัวลงแล้ว สถานีราชบุรียังไม่ถึงดีคนก็ลงกัน พอรถไฟจอดที่สะพานก็คิดว่าถึงแล้วเลยลงตามเจ้าถิ่น ลงตรงนี้ใกล้ตลาด คนก็เลยลงกันเยอะ วิวสวยดีตรงนี้ ปั่นบนสะพานทางรถไฟก็สนุกดี ลมเย็นสบาย ในที่สุดก็ต้องปั่นไปสถานีรถไฟราชบุรี ไปถามเวลารถไฟขากลับและแวะเข้าห้องน้ำ จากนั้นก็ปั่นมุดในตลาด ได้ยินเสียงคุณป้าชมตามหลังมาว่าแต่งตัวน่ารักจัง ก็เล่นใส่สีสันขนาดนี้ สาวบอกว่ารถจะได้เห็นชัดเจน มาถึงที่นี่ก็ต้องพาไปถ่ายรูปกับกราฟฟิกตี้พอดีริมแม่น้ำมีงานขายของเราสองคนเลยเติมพลังทุเรียน ดูจากแผนที่ไปได้ 3 ทาง ทางนี่น่าปั่นคือเลาะริมแม่น้ำ เพราะยังไม่เคยปั่นเส้นทางนี้เลย คิดว่าจะได้เห็นสายน้ำไปตลอดทาง ความจริงแล้วมีบ้านริมน้ำตลอดทาง ได้อีกบรรยากาศความเป็นชุมชนรถเยอะไปหน่อยเวลานี้ น่าจะเพราะตรงกับช่วงเลิกเรียน ต้องปั่นระวังมากขึ้น เลือกเส้นทางถนนที่มีเลยสี่หลัก เพื่อจะได้รถน้อยๆแต่ทางนี้รถไม่น้อยเลย ปั่นไปเรื่อยๆ ไหล่ทางจากกว้างหนึ่งเลนถนนหดหายไปแทบไม่เหลือ ทางนี้ไม่อยากแนะนำใครมาปั่นเลยนะ 3087 ต้องให้กำลังใจกันตลอดทาง เพราะพาสาวมือใหม่มาออกทริปค่อยๆปั่น เอาให้ถึง หันไปดู ทำไมยิ่งห่าง แบบนี้เราจอดดื่มน้ำกันก่อนจะได้มีแรง อีกไม่กี่ กม. ก็จะถึงแล้ว ภูเขาข้างหน้าที่เห็นนั่นไงแต่สาวกลับรู้สึกภูเขาไกลห่างออกไป นี่ไงข้ามถนนข้างหน้าก็ถึงแล้ว หินเขางู ตั้งแต่ทำสะพานและทางเดินรอบเขา ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้อีกเยอะเลย จากที่เห็นคนมาวันนี้ วันอังคาร ยามเย็นยังมีคนขับรถมาจอด เดินถ่ายรูป ทั้งกล้องมือโปร และกล้องจากโทรศัพท์ ว้าวๆ มีทางจักรยานด้วย อยากรู้จังว่าจะปั่นไปไหน แต่สาวบอกคนส่วนใหญ่เลี้ยวขวากันหมดนะ เลยตามคนอื่นไป ไม่ได้ตรงไปตามเส้นทางจักรยาน เราสองคนยกจักรยานข้ามสะพาน ปั่นไปตามทางโค้งเขา สวยดีจัง คนไม่ค่อยเดินมาลึกๆกัน เกินคาด ทางเดินทำไว้อ้อมรอบเขาถึงจุดชมวิว มีทางลาดเข็นจักรยานช่วงที่มีบันไดหลายๆขั้นด้วย วันนี้เราผัดข้าวมาเอง มื้อเย็นนี้อร่อยเป็นพิเศษ นอกจากหิวแล้ว วิวยังสวย ข้าวหมดกล่องแล้วยังไม่อิ่มเลย จุดหมายต่อไปสระว่ายน้ำที่มีวิวข้างหลังเป็นภูเขาในค่ายทหารช่วงนี้กลับมาฮิตว่ายน้ำอีกครั้ง หลังจากได้ลงสระก็พาติดใจรู้สึกกระหายน้ำอาการอยากว่ายน้ำคล้ายอยากปั่นจักรยาน หนึ่งในแผนปั่นช่วงนี้ก็เลยปักหมุดแวะว่ายน้ำทุกครั้งไป หาข้อมูลเอาไว้ก่อนมาว่าสระว่ายน้ำค่ายบุรฉัตร มีให้คนนอกไม่ต้องเป็นสมาชิกมาว่ายเล่นได้ มีตั้ง 2 สระ ทั้งแบบ 50 ม. และ 25 ม. ถามพี่เจ้าถิ่นที่มานั่งชมวิว ได้คำแนะนำว่ามีทางลัดออกมาที่ค่ายจากเขาหินงูได้เลย แค่ปั่นข้ามเขามาก็เจอประตูค่าย สวัสดีนายทหารที่หน้าประตูพร้อมถามหาสระว่ายน้ำ ได้ตำตอบแล้วรีบปั่นไปตามทางว้าวๆ เห็นสระน้ำแล้วดี้ด้ามากมาย ค่าบริการไม่เป็นสมาชิก 20.-ว่ายได้ถึง 2 ทุ่ม สระเปิด 9 โมง ถ้าเป็นสมาชิกก็เหลือ 10.- ดีจริงๆขอฝากจักรยานก็ให้ด้วย นี่ก็ทุ่มแล้ว รีบไปเปลี่ยนชุดกระโดดลงน้ำดีกว่า เพิ่งเคยว่ายสระยาวๆแบบนี้ ว่ายได้ 4 รอบ ก็รู้สึกคนน้อยลงเรื่อยๆ มองดูเหลือแค่ 2 คนในสระ สักพักน้องทหารมาบอกว่าสระปิดแล้วครับ มืดตื๋อเลยบรรยากาศรอบๆ ที่พักก็ยังไม่ได้จอง ใจก็ร้องจะว่ายน้ำอีก ถามน้องทหารที่ดูแลสระว่ามีที่พักแถวนี้ไหม น้องบอกค่ายทหารที่นี่มีเปิดบริการที่พักให้คนนอกด้วยนะ ไม่ต้องเป็นทหาร ไม่ต้องรู้จักใคร น้องทหารพยายามบอกทาง ถามพี่ทหารให้ช่วยวาดแผนที่ให้ สาวฟังอธิบายอย่างดีเลยให้นำทาง พอเราทักเท่านั้นความมั่นใจก็หดหาย ปั่นเลี้ยวกลับมาที่สระว่ายน้ำถามทางใหม่น้องทหารเลยอาสาจะซิ่งมอเตอร์ไซด์นำทางไปส่ง น่ารักสุดๆ มีมาจอดรอพวกเราแวะซื้อของด้วย สาวบอกน่าจะไปต่อเองได้แล้วเลยให้น้องทหารกลับพักผ่อนก่อน เดี๋ยวจะแวะไปกินข้าวกันก่อนเข้าที่พัก ราคาที่ติดไว้ห้องแอร์ 500.- พัดลม 300.- พอสาวตกลงเลือกห้องแอร์น้องทหารที่ดูแลบอกว่า 300.- ถามย้ำอีกครั้งน้องทหารบอกว่าราคาใหม่แค่ 300.- ครับ จ่ายเงินรับกุญแจปั่นไปตึกหน้าขึ้นไปชั้นหนึ่งเลือกห้องพักตามเบอร์ที่พวงกุญแจได้เลยมัดจำไม่ต้องห้องกว้างมาก เปิดประตูมาถึงเจอห้องน้ำ มีน้ำอุ่นด้วยนะ ถัดมาเป็นห้องแต่งตัว แล้วถึงจะมีกระจกกั้นอีกทีเป็นห้องนอน มีระเบียงด้วย แต่เราต้องเตรียมอุปกรณ์มาเองนะ อย่างผ้าเช็ดตัว สบู่ ยาสระผม แปรงสีฟัน เพราะที่เตรียมให้มีแค่ เตียงนอน หมอน ผ้าหม่แค่นั้นเอง แต่ถ้าขาดอะไรร้านค้าแถวนั้นก็มีให้ซื้อ ไปเดินร้านค้าในค่ายอาจเสียเงินมากกว่าที่ตั้งใจไปซื้อ ของใช้ลายทหารละลายตาไปหมด หยิบ จับ ลองได้ ไม่ว่ากัน ใจดีจริงๆ แอร์เย็นฉ่ำหลับสบายถึงเช้าไม่อยากตื่น แผนว่ายน้ำก็เลยต้องพับไป แดดแรงมากอาจจะเกรียมได้ถ้าไปว่ายเวลานี้ 9 โมง เลยนอนต่อ กว่าจะออกมาก็เกือบเที่ยง ปั่นเที่ยวรอบค่ายก่อนเข้าเมืองขากลับเส้นนี้แนะนำปั่นสบายมาก ไหล่ทางกว้างตลอด ถนนสาย3291 ปั่นตรงมาเรื่อยๆ ผ่านเจดีย์หัก และเถ้าฮงไถ่ก็อยู่ในเส้นทางนี้ด้วย ข้างในโรงงานให้ปั่นจักรยานทะลุทุกจุด แค่บางส่วนไม่อนุญาตให้ถ่ายรูป มุมที่ถ่ายรูปได้ก็มีเยอะอยู่ รีบซิ่งทำเวลา แต่ก็ไม่ลืมแวะร้านก๋วยเตี๋ยวไข่ กลัวไม่ทันรถไฟซื้อใส่กล่องกินบนรถไฟแทนละกัน แวะที่เดียวได้ซื้อขนมมาเป็นของฝากเพียบ รีบซิ่งสุดๆ ให้ทันรถไฟ พอไปถึงสถานีเจ้าหน้าที่บอกว่ารถไฟมาช้ากว่ากำหนด 40 นาที แบบนี้ก็กินรอที่สถานีสบายเลยระหว่างรอก็มีป้ามีลุงคนพื้นที่แบกขนมมาบ้าง เข็นมาจอดบ้าง ไม่ต้องกลัวอดเลย ราคามิตรภาพ รสชาติดีอีกด้วย ขากลับขบวนนี้จอดทุกสถานียิบย่อยแต่ก็ใช้เวลา 2 ชม. นิดๆ พอกับขามา บนรถไฟมีป้าขนผักมาจากชุมพร ระหว่างทางก็เห็นป้าปอกผัก ใช้ทุกนาทีมีประโยชน์ ผักถุงโตขายหมดทันทีที่รถไฟจอดแบบนี้รู้แล้วว่าถ้าอยากได้ผักสดของทางใต้มาหาซื้อได้ที่ตลาดแถวสถานีรถไฟธนบุรีนี่เอง สาวก็เลยอุดหนุน สตอฝากป๊า ผักเหลียงฝากม้า ขนมฝากอี๊ จบทริปได้มาอีก 11 กม. รวบเป็น ทัวร์ริ่ง 22 กม. ไป-กลับ สาวมือใหม่บอกยังไม่เหนื่อย ถ้าให้ปั่นไกลกว่านี้ก็ไม่รู้ไหวไหม เราเลยข้ามเรือแล้วปั่นต่อถึงบ้าน เป็นทริปทัวร์ริ่งที่สั้นสุดตั้งแต่ปั่นมา ก็สนุกดีอีกแบบนะ ^^
บางเสร่
read | story by Nonlany
มาแล้วมาอีกบางเสร่ ก่อนหน้าที่จะมาก็ไม่เคยรู้จัก ได้โอกาสอยู่ยาวๆทำความรู้จักทีละนิด ที่นี่อยู่ห่างจากความคึกคักของพัทยา 20 กม. ชายหาดใสสะอาด นักท่องเที่ยวน้อยนิด บรรยากาศออกแนวชุมชนคนพื้นที่อยู่กันมากกว่า จากริมถนนสายหลัก ไหลลงเนินสุดหาด จักรยานแม่บ้านไม่มีเกียร์นี่ละที่ยืมมาจากที่พัก พาเลาะริมหาด แถวนี้มีต้นไม้ใหญ่สูงลิบ ปั่นแถวนี้ดีจังไม่ต้องกังวลเรื่องรถ ลองปั่นตรงไปเรื่อยๆดูสิว่าจะสุดทางที่ไหน ผ่านชุมชนที่ดูน่าสนใจ เพื่อนบอกว่าให้มาอีกครั้งเสาร์ที่สองจะเป็นอีกบรรยากาศ ถนนสายวัฒนธรรม แต่ละบ้านจะเอาของออกมาตั้งขายกัน มีประตูดูเหมือนเขตทหาร ข้างในน่าปั่นมาก ต้นไม้ครึ้ม ลองถามเจ้าหน้าที่ดูก็เข้าไปได้ ปั่นๆไปเริ่มคุ้นๆ เอ้ยที่นี่เราเคยมาทำเส้นทางจักรยานนิน่า ตอนนั้นนั่งรถมากับคณะทำงานก็ไม่เคยมองทางและจำทาง พอมาปั่นเองถึงรู้ว่าอยู่พิกัดไหนของเมืองไทย โรงเรียนชุมพลนายเรือ คนนอกก็เข้ามาปั่นได้ ความจริงแล้วยังมีหาดน้ำใสที่ต้องข้ามเขาไป นึกแล้วอยากได้ MTB หาเช่าแถวนี้ก็ไม่มี ปั่นได้แค่ทางลาดด้วยจักรยานแม่บ้าน ใช้พละกำลังเยอะมาก เหงื่อหยดติ๋งๆ กว่าจะออกไปถึงหน้าประตู วนกลับมาอีกทางเป็นเส้นถัดจากหาด มีบ้านตึกแถวคึกคัดไปด้วยร้านอาหาร ตลาดนัด ทริปนี้ตั้งใจมาว่ายน้ำ ปั่นจักรยานแล้วก็กินทุเรียน เพิ่งรู้ว่ายามค่ำคืนดูน่าจะเย็นแต่พอลงเล่นในทะเลกลับอุ่นมาก แต่พอขึ้นมานี่สิหนาวตัวสั่น อากาศแถวนี้ยามค่ำจะรู้สึกได้ถึงไอเย็นเวลาปั่นผ่าน น่าจะเพราะพื้นที่สีเขียวยังมีเยอะอยู่ แอบรู้สึกว่าค่ายทหารวิวสวยๆ บรรยากาศดีๆ ทุกที่เลย คนเลือกพิกัดตั้งฐานทัพเก่งจริงๆ แต่พอมาลองคิดตามบรรยากาศรอบๆ น่าเป็นเพราะพื้นที่อื่นเป็นเป็นตึกสูงและหมู่บ้าน บรรยากาศความสดชื่นแบบค่ายทหาร ที่มีต้นไม้ใหญ่ตลอดทางเลยหายไป […]
สวนป่าสิริเจริญวรรษ
read | story by Nonlany
ตามหาจนเจอ “สวนป่าสิริเจริญวรรษ” ได้ปั่นแล้วหลงรัก ได้รู้ที่มาแล้วยิ่งซาบซึ้ง รู้สึกนักปั่นจักรยานทุกคนโชคดีมากๆเลย เป็นครั้งที่สองที่ไปพัทยาตามหาสวนป่าแห่งนี้ ถามเพื่อนเจ้าถิ่นก็ไม่รู้ ถาม google ก็ไม่มีคำตอบ ถามนักปั่นเจ้าถิ่นก็บอกว่าปิดซ่อมแล้วไม่บอกว่าอยู่ตรงไหน ปั่นไปเรื่อยๆ ถามๆก็ไม่มีใครรู้จัก ลองหาจากใน internet อีกครั้งได้ข้อมูลเส้นทางคร่าวๆ แล้วปั่นไปถามหาคนแถวนั้นอีกที โชคดีของครั้งนี้เจอพี่ผู้ชายเจ้าถิ่นแถวอ่างเก็บน้ำช่วยบอกทาง เห็นทางไกลๆ โน่นไหม ที่รถวิ่งอยู่เส้นนั้นละ ปั่นตามทางนั้นไป เลยทางจักรยานขึ้นไปอีก ตลอดทางไปบรรยายกาศอ่างเป็นน้ำและภูเขาเขียวๆ เต็มไปด้วยต้นไม้ก็พาเพลิน แค่เส้นทางชาวบ้านใช้กันทุกวันก็ชวนหลงไหลพื้นที่นี้แล้ว ไม่ได้มีเลนจักรยานอะไรพิเศษ มีแค่ความเรียบของผิวถนน เนินให้ปั่นออกแรง และต้นไม้ครึ้มสองข้างทาง บางช่วงเป็นสวนผัก ไร่มันสำปะหลัง ฯลฯ รู้สึกดีเป็นพิเศษที่เห็นภูเขาเขียวครึ้ม ยังแอบสงสัยเลยว่าที่นี่ดีจัง มีป่าเหลือด้วย ป่ากับเมืองใกล้กัน มีรีสอร์ทมากมายมีสถานที่เที่ยวเยอะมาก แต่ป่าไม่โดนทำลายแบบที่อื่น Silverlake ที่คนชอบมากปั่น มีเลนจักรยานแยกจากเลนถนนทั้งสองฝั่งไป-กลับ เลยไร่องุ่นทางจักรยานก็สุดเอาดื้อๆแบบนั้น เจอแต่ถนนผิวสีดำ ไม่มีเส้นแบบกั้นเลน ปั่นไปเริ่มครึ้มไปด้วยต้นไม้บรรยากาศดีตรงต่อไปอย่างไม่ลังเล ข้างขวามือมีป้ายเล็กๆใจกลางดงต้นไม้ปักไว้ เขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาซีโอน อ๋อแบบนี้นี่เองที่เห็นต้นไม้ครึ้มๆ เป็นเขตสัตว์ป่านี่เอง ปั่นตรงไปอีกแทบจะร้อง เย่ๆ หาเจอแล้ว สวนป่าสิริเจริญวรรษ อยู่เลยขึ้นมาจากสุดทางจักรยานแค่ […]
สุคิริน
read | story by Nonlany
สุคิริน ชื่อนี้ไม่เคยได้ยิน แต่เมื่อได้ปั่นมาถึง ทำเอานักปั่นเจ้าถิ่นนราธิวาสพากันอิจฉา เพราะคนในพื้นที่รู้จักแต่ยังไม่เคยมาสัมผัส ยามเช้าที่เราตื่นนอนเห็นหมอกตั้งแต่นอนอยู่บนเตียง ที่นี่เป็นพระตำหนักอีกหลังของสมเด็จย่า สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี บรรยากาศที่นี่คล้ายดอยตุง อยู่บนเขาเห็นวิวเมืองจากมุมสูง อากาศเย็น และพัฒนาจากพื้นที่ไม่มีอะไรให้กลายเป็น นิคมสร้างตนเอง สุคิริน คำว่า “ สุคิริน ” เป็นนามพระตำหนักที่สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ได้พระราชทานเมื่อครั้งเสด็จประทับแรมในพื้นที่นี้ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๐ ซึ่งมีความหมายว่า “ พันธุ์ไม้อันเขียวชอุ่ม ” ซึ่งสอดคล้องกับสภาพภูมิประเทศที่เต็มไปด้วยภูเขา ป่าไม้ และพืชพันธ์ไม้นานาชนิด คนที่อยู่ที่นี่มีทั้งทั้งพุทธและมุสลิม ประเพณียิ่งใหญ่ที่น่าสนใจของชาวพุทธ ฟังแล้วก็แปลกใจ คือ บุญบั้งไฟ ที่นี่มีคนอีสานย้ายมาอยู่เยอะ นอกจากอาชีพเกษตรกรรมที่เหมือนกันทุกที่ ที่นี่ยังมีอาชีพพิเศษไม่เหมือนที่ไหน “ร่อนทอง” ในสายน้ำแห่งทองคำ เป็นกิจกรรมที่ให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสและเข้าถึงวิถีชีวิตในสายน้ำ น้ำที่นี่ใสมาก ขยะสักชิ้นก็ไม่เห็น มีแค่สัตว์น้ำกับทองคำ ได้ลองร่อนทองก็เข้าใจว่ากว่าจะได้ทอง 1 กรัม ต้องใช้เวลามากเพียงใด ใช้แรงมากขนาดไหน ปัจจุบันนี้ไม่สามารถใช้เครื่องยนต์ช่วยขุด อนุญาตให้แค่เสียมขุด ดินที่ขุดได้จะเอามาใส่ถาดไม้กลมๆ ร่อนเอาเศษดิน ก้อนหิน ก้อนกรวดออก จนเหลือแค่ทอง ที่แรกก็งงและสงสัยกลัวว่าร่อนๆอยู่ทองจะหลุดออกไปกับดินกรวดด้วย […]
ธารโต-อัยเยอร์เวง
read | story by Nonlany
ทีมงานแจ้งว่าเส้นทางก่อนจะถึงอัยเยอร์เวงที่เปิดดูในแผนที่คดเคี้ยวดังงูเลื้อย ชวนเมา ถ้านั่งรถคงสลบหลับไม่ได้มองวิวข้างทางแน่ๆ แต่วันนี้เราปั่นจักรยานมา ทางเลี้ยวคดและลงเนินแบบนี้ สนุกสิ ลงมาแล้วอยากขนจักรยานใส่รถวนอีกรอบ เคยชอบหลงรักเส้นทางเลาะริมฝั่งโขง มาวันนี้เจอที่นี่แอบปันใจ ยกให้เป็นเส้นทางที่นักปั่นต้องมาเยือน ข้างๆไม่ได้เป็นภูเขาหินแบบเลียบโขง แต่เป็นภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี อีกข้างบางช่วงเห็นแม่น้ำปัตตานี ยืนยันอีกทีที่นี่เมืองไทย ว้าวๆ ปั่นแล้วชุ่มชื่นปอด สูดอากาศเฮือกใหญ่ คนอยู่แถวนี้สุขภาพดีไม่แปลกใจ มีลำธารน้ำใสให้ว่ายเล่น มีถ้ำเย็นๆให้หลบยามร้อน ช่วงใบไม้ร่วงนี่สวยสุดๆ จนต้องหยิบมือถือออกเก็บภาพ ที่ชอบและกินหลายถุงมาก แอบตุนอีก 2 ด้วยนะ กล้วยหินฉาบ จำได้ตอนไปเดินในงานแสดงสินค้าของดีนี่ราคาสูงกว่ากล้วยฉาบทั่วไปมากนะ แต่ที่นี่จะว่าถูกกว่าก็ใช่เลย หนึ่งในสมาชิกปั่น น้องพน คุณแม่ของน้องเป็นคนคิดสูตร ทุกวันนี้ก็ขายส่งทั่วไทย ใครอยากสั่งก็บอกได้ แล้วจะตกใจขายราคานี้มีกำไรเหลือไหม กล้วยหิน ที่นี่เอาไว้เลี้ยงนก คนปลูกกันเยอะ เอามาต้มก็อร่อยนะ แต่แปรรูปก็อยู่ได้นานหน่อย มีหลายยี่ห้อ หลายสูตร ทั้งหวานและเค็ม เลือกได้ตามชอบ จอดๆ ปั่นไปแล้วต้องจอด ไม่ได้ยางรั่วนะ แต่เป็นเพราะวิว สะพานพาดผ่านสายน้ำท่ามกลางความเขียวของภูเขา ในที่สุดก็มาถึงอัยเยอร์เวง เช้าวันใหม่ที่ปกติยากจะตื่น ว้าวๆ สวยจังเลย คุ้มค่าการตื่นตี 3 […]
มิตรภาพและเส้นทาง : พี่บังเลาะ
read | story by Nonlany
เครื่องวัดความดันของคุณหมอต้องเสียแน่นเลย ผมปั่นทุกวันความดันไม่น่าจะสูงขนาดนี้ ผมไม่เชื่อหมอนะ ผมจะไปร่วมทริป จากที่ได้ร่วมปั่นก็สัมผัสได้ว่าเป็นคุณพ่อที่ใจดีมาก เป็นสุภาพบุรุษ มีน้ำใจ ช่วยเหลือ และแบ่งปัน พี่บังเลาะเล่าว่าอีก 1 ปีก็เกษียณราชการตำรวจแล้ว เตรียมตั้งโรงงานผลิตน้ำแร่ บังเอิญเจอจากการขุดที่ในพื้นที่บ้าน ลองกรอกใส่ขวดก็พกว่าตั้งไว้หลายวันน้ำยังใส และส่งไปตรวจสอบก็พบว่าใช่ ปั่นอยู่ท้ายตลอด ก็ได้บังเลาะนี่ละอยู่ท้ายเป็นเพื่อน คอยเล่าเรื่องให้ฟังตลอดทาง เฮฮา คนนี้ละที่สอนให้เราทักทายเป็นภาษาท้องถิ่น ฟังกันอยู่นานออกเสียงได้มา อัสลามมาลัยกลม ไม่ใช่ต้อง กุม เอาใหม่ อัลสลามาลัยกุม ไหนลองพูดช้าๆสิบังเลาะบอกเด็กๆฟังไม่ทันเลยไม่ตอบรับเรา พอลองช้าๆ อีกทีเด็กผู้ชายไม่ตอบรับ พี่ก็บอกเด็กชายตอบได้ช้า ลองทักเด็กผู้หญิงสิ แล้วก็มีเสียงตอบรับ มาลัยกุมอัสลาม พอถึงที่จอดพัก หลายคนก็ถ่ายรูปกัน เราก็ยืนเฉยๆ ก็มีบังเลาะนี่แหละเรียกมาถ่ายรูป พี่บอกว่านานๆเราถึงจะมาที ไม่รู้จะได้มาอีกไหม เลยถ่ายภาพให้เยอะมาก เมื่อถึงเวลาอาหารเราก็ไม่อยากแย่งใคร รอคนสุดท้ายก็ได้กินเหมือนกัน แต่บางทีที่นั่งก็เต็ม ก็ได้พี่นี่ละที่ลุกให้นั่ง เอาน้ำมาบริการ มีวันหนึ่งที่หนาวมากเพราะไปเล่นล่องแก่งกลับมา ที่พักผู้หญิงก็อยู่ไกลต้องนั่งรถไปต่อ ออกมาจากห้องสุขาก็ไม่เจอใคร นั่งหนาวอยู่นาน เข้าไปขอหลบลมให้ห้องกลาง พี่ก็บอกว่ามาอาบที่นี่ก่อนเลยห้องว่างแล้ว มีอุปกรณ์อาบน้ำใช่ไหม นอนที่นี่ก็ได้นะ ถ้าไม่เจอใคร […]
มิตรภาพและเส้นทาง
read | story by Nonlany
ระหว่างนั่งรถไฟกลับกรุงเทพ ได้เปิด line กลุ่มปั่นรวมใจไทย หลายคนจะคงส่งรูปและข้อความ นำพาความรู้สึกย้อนกลับไปคิดถึงเส้นทางที่ปั่นยังไม่ผ่าน หมายถึงมีอีกหลายเขาหลายแยกที่ยังไม่ได้เลี้ยวเข้าและขึ้นไปด้วยจักรยาน คิดถึงมิตรภาพที่พี่ในกลุ่มมอบให้ มาครั้งหน้ามานอนบ้านพี่ที่ยะหาได้นะ มาแต่ตัวก็พอ ที่นี่มีจักรยานหลายคันมายืมได้เลย ไม่ต้องขนมาเอง อาหารพร้อม และครั้งนี้ก็ได้อยู่ต่ออีกหลายวัน ยังติดใจบรรยากาศ ธรรมชาติ ต้นไม้เขียวครึ้ม และอยากไปสตูล ในทริปนี้เรามีต่างชาติมารวมด้วย 1 คน พวกเราตั้งชื่อให้เป็นภาษาไทยว่า คุณมะลิ เป็นคน Australia เคยเป็นอาจารย์สอนอยู่ Malaysia และ ม.หาดใหญ่ เขียนหนังสือไว้เป็นร้อยเล่ม ปันจุบันเบื่อสอนแล้วใช้เวลาที่เหลือ ปั่นจักรยาน และวิ่ง ถ้าใครได้ร่วมปั่น Audax น่าจะคุ้นหน้า เพราะเข้าเป็นที่หนึ่งเกือบทุกสนามที่ลง เจ้าตัวบอกว่าปั่นเร็วๆไม่ถนัด แต่ปั่นแบบต่อเนื่องได้ เคล็ดลับที่เข้าคันแรกคือปั่นต่อเนื่องไม่จอดพัก พกเจลไว้กินเติมพลัง จากที่ไปพักอยู่ที่บ้านด้วยสามวันทำให้เห็นว่า ถึงเราจะชอบปั่นแต่บางครั้งเราก็อยากพัก แดดออกก็ไม่อยากปั่น แต่คนนี้ไม่ใช่ปั่นคือปั่นตื่นตั้งแต่ตีห้ามาปั่น แดดออกก็ปั่น ไปไหนก็ต้องหาที่ปั่น มีตารางซ้อมปั่นให้ตัวเองทุกวัน 80-100 กม. แบบนั่นเลย ยิ่งถ้ามีเพื่อนปั่นด้วยแล้ว ยากที่จะหยุดหมุนบันได เป้าหมายของเขามีแค่เข้าคนแรกในทุกรายการที่ลงสมัคร นี่ขนาดอีก […]
คีรีวง
read | story by Nonlany
เห็นภาพในสื่อมานาน อยากไปๆ ทันทีที่เห็นโพสรับสมัครเพื่อนร่วมเดินทาง เวลานั้นกำลังเดินไปปั่นพัทยา ก็ตอบตกลงทันทีว่า ไปด้วยค่ะ ยังไม่แน่ใจว่ามีใครไปด้วยยัง ส่งข้อความไปส่วนตัวอีกครั้งว่าไปแน่ๆ ไม่ถามรายละเอียดอะไรมากเลย รอวัน ศ. อย่างเดียว 15.35 น. รถไฟออก น้องบอกให้มาก่อนเวลาสักบ่าย 3 จากบ้านเดินไปหัวลำโพงไม่เกิน10 นาที ทริปนี้แบกเป้ไปหาเช่าจักรยานเอาข้างหน้า ตุนสะเบียงพร้อมไปแบ่งน้องด้วย เจอกันหัวลำโพง เพิ่ง อ๋อ น้องคนนี้ที่เคยเจอกัน รร.ต้นไม้ ครั้งนี้น้องจองรถไฟพัดลมตู้นอน อากาศฤดูนี้นั่งนอนสบาย มีสายลมเย็นเคล้าละอองฝนกระเซ็นมาทางหน้าต่าง น้องก็นั่งอ่านหนังสือไปตลอดทาง ไม่เปียกหรอ ส่วนพี่คนนี้แทบจะหยิบเสื้อกันฝนออกมาใส่แล้ว น้ำเริ่มไหนย้อยทางหน้าต่าง ปิดหน้าต่างขึ้นไหมพี่ น้องถาม ก็ดีนะ ปิดสูงอีกก็ได้ ด้วยความที่น้องนั่งตรงกันข้ามกับทางรถไฟวิ่ง ลมไม่พัดนี่เอง เริ่มบทสนทนาด้วยคำว่า ขอบคุณที่ชวนมาคีรีวงนะคะ อยากมานานแล้ว น้องก็บอกขอบคุณเช่นกันเพราะคืนตั๋วคงโดนหักเงิน น้องชอบดูนก เล่าเรื่องความสัมพันธ์ของวงจรชีวิตว่านกแต่ละตัวก็ต้องเพิ่งพากัน ตามไปได้ที่เพจ : Nature Toon ส่วนครั้งนี้น้องจะไปดำน้ำที่เกาะเต่า แค่แวะมาที่คีรีวงเพราะทางผ่าน น้องมีแผนไปต่อ พี่คนนี้ไม่มีแผนอะไรเลย กะให้ธรรมชาติจัดสรร เรามีหนังสือกันคนละเล่ม […]
ปั่นสู่กลางใจคน
read | story by Nonlany
สโลแกนในทริปที่เราพูดกันบ่อยครั้ง ย้ำเตือนนักปั่นสม่ำเสมอ “ปั่นรวมใจไทย ปั่นสู่กลางใจคน” ว่าการปั่นครั้งนี้เรามีหน้าที่ประสานสัมพันธไมตรีจักรยานเป็นแค่เครื่องมือ ปั่นช้าๆ ทักทายคนในพื้นที่ สวัสดี ขอบคุณ โบกทักทาย แตะมือเด็กๆ จะจอดถ่ายรูป จอดคุยก็ได้ แต่ก็รักษาให้อยู่ในเวลาเพราะเราต้องแวะโรงเรียน เอาของไปแจก พูดคุย เล่นกับเด็กๆ บางวันยังมีกิจกรรมอื่นๆ เพิ่มเติมอีก บาเจาะ ตันหยงมัส บันนังสตา ตากใบ สุไหงโกลก ฯลฯ ถึงเราจะเป็นคนไม่ได้ตามข่าว แต่ชื่อพวกนี้ถูกข่าวลงซ้ำๆย้ำๆ จนคุ้นหู ทำลายความรู้สึก ความมั่นใจ สร้างม่านความกลัว ไม่อยากเข้าใกล้ แต่พวกเรานักปั่น 40 ชีวิต กลับไม่รู้สึกอย่างนั้น เราเองกลับรู้สึกว่าเพื่อนๆใน facebook ที่อยู่ตามสถานที่เหล่านี้ก็ใช้ชีวิต ปั่นจักรยานเช้า–ค่ำ ถ่ายรูปมุมสวย เล่าเรื่องความสนุก มีทริปชวนปั่น เป็นเรื่องปกติแบบที่เราทำที่กรุงเทพ มันต้องไปได้สิ เขาอยู่ได้เราก็ไปได้ หลายเหตุการณ์ที่เกิดใน กทม. ทำเอาเรารู้สึกความต่างไม่มี การตัดสินใจเดินทางมาร่วมปั่นครั้งนี้ชัดเจนตั้งแต่ยังไม่รู้แผนการเดินทาง เส้นทาง จำนวนวัน เงื่อนไข ข้อตกลง รู้แต่ไปแน่ […]
ใช้ใจฉันแลกใจเธอ
read | story by Nonlany
ปั่นแลกใจ ปัตตานี นราธิวาส ยะลา เพิ่งได้รู้และเข้าใจว่าทริปนี้เราไม่ได้มาปั่นจักรยานเล่นเหมือนเคย แต่เป้าหมายคือการเรียนรู้เขาและเรา คนในพื้นที่ และคนนอกพื้นที่ จักรยานสำหรับทริปนี้เป็นแค่เครื่องมือให้เราเดินทางไม่ช้าเกินไม่เร็วเกิน สัมผัสความจริงความรู้สึกในพื้นที่ ความต่างที่เคยได้ยินเขาเล่าได้อ่านผ่านตัวหนังสือหรือได้เห็นภาพนิ่งและเคลื่อนไหว ทริปนี้เป็นโครงการต่อเนื่องจาก 2 ปีก่อน ที่ปั่นจากแม่สาย–เบตง ระยะเวลา 38 วัน สำหรับทริปนี้แค่ 10 วัน หลังจบทริปจักรยานทั้งหมดจะนำไปขายเพื่อเป็นทุนการศึกษา มอบให้แก่ รร.พระดาบส ตั้งเป้าไว้น่าจะได้ 1 ล้าน เสียงจากพี่เติร์ด ทหารที่เคยอยู่ในพื้นที่ถึง 2 ปี เล่าว่าตอนนั้นพี่ก็เตรียมมารบเต็มที่ ปล่อยให้ลูกกับแม่ของลูกอยู่กรุงเทพกันสองคน แต่เมื่อมาประจำอยู่ที่นี่พี่มีแต่เพื่อน และพี่ก็เคยยืนเป็นทหารตัวเล็กๆ ตากแดดตากลมข้ามวันกินข้าวในใบไม้ ใช้ชีวิตในป่า แทบไม่ได้พูดกับใคร เวลาเราลงพื้นที่เราต้องขนของให้น้อยที่สุด คล่องตัวให้มาก แต่ทหารก็มีวันพักนะ ในแต่ละวันจะได้พัก 12 ชัวโมง เราจะทำหน้าที่กัน 30 วัน พักยาว 10 วัน ช่วงเวลานั้นก็กลับบ้านหรือไปเที่ยวก็ตามใจ บ้านพักในค่ายของทหารพราน หนึ่งหลังนอน 2 คน ที่ค่ายมีอาหารให้กินอิ่ม […]
พัทยา-สวนนงนุช
read | story by Nonlany
กว่าจะออกจากบ้านได้ก็เที่ยง ใช้บ้านได้คุ้มจริงๆ ขนเครื่องดนตรี พร้อมนักร้อง แม่ครัว พร้อมเครื่องปรุงวัตถุดิบครบ ทำอาหารกินกันเองตั้งแต่ต้มมาม่า ข้าวต้ม ข้าวผัด ซีฟู๊ด มีสมาชิกรวม 17 สาว สนุกสนาน เพิ่งเคยมาอยู่กับผู้หญิงล้วน ที่ต้องดูแลกันเองแบบนี้ครั้งแรก ปกติทริปปั่นก็จะมีผู้ชายมาด้วย เป้าหมายของการเจอเพื่อนใหม่กลุ่มนี้ก็แค่สนิทกันมากขึ้น น่าดีใจมากๆพวกเขาอยากมาปั่นทริปรอบเกาะรัตนโกสินทร์ กำหนดวัน นัดกันเจอที่cafe’ velodome 4/6/17 เย่ เลยเรา แค่ให้คนที่ขับรถได้มาลองปั่น เพื่อจะได้เข้าใจเวลากลับไปนั่งข้างหลังพวงมาลัยก็ดีมากละ หลังจากไปกินลมชมวิวทะเลก่อนแยกย้ายกลับบ้าน ส่วนเรานั้นยังอยู่ต่อ มีน้องในกลุ่มใจดีอาสาไปส่งให้ใกล้ถนนสายหลัก ด้วยความที่ถนัดปั่นกว่านั่งรถบอกทางน้องเลี้ยว เลยทุกแยกทำเอากว่าจะแยกจากก็เลยระยะทางจากจุดที่คิดไว้มาไกลมาก รู้สึกเกรงใจน้องมาก จะขอลงปั่นต่อเองดีกว่า จากพัทยาใต้เลยมาจะถึงมินิสยามแล้ว เริ่มปั่นบนถนนหมายเลข 3 กะเอาเร็วทำเวลา เห็นมีไหล่ทางด้วย ทำทางด้วย รถไม่น่าจะซิ่งทำเวลาได้ ใช่แล้วปั่นได้แต่ทำไมเหมือนบังคับแฮนด์จักรยานไม่ได้ มันไม่ไปตามทิศทางที่ต้องการ ฝืนสุดๆ จอดดูยางหลังก็แข็งดีอยู่ หรือกระเป๋าเกี่ยวล้อก็ไม่ใช่ ลองปั่นอีกทีขึ้นเนินจักรยานแทบไม่ไปไหน จองลงมาดูอีกทีนั่นไงเจอแล้ว ล้อหน้าแบนแต๋เลย เพิ่งมาถึง Big C เลยมาหน่อยเอง ระยะทางเหลืออีกตั้งไกล ไปต่อไม่ได้ก็ต้องจอด […]
พัทยา-เกาะล้าน
read | story by Nonlany
ระหว่างที่เขียนเรื่องนี้ก็กำลังนั่งรถไฟไปปั่นจักรยานในหมู่บ้านคีรีวง^^ ทริปนี้ต้องบอกว่าแค่อยากไปเจอเพื่อนๆ ตั้งแต่เพื่อนสนิทสมัยเรียนปริญญาตรี เพื่อนใหม่ที่เจอกันตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อนที่ไปปั่นอยุธยา และเพื่อนใหม่กว่าที่คุยกันแค่ 2 วัน นั่นละพวกเขาอยู่พัทยา หลังจากทริปอยุธยาเพื่อนปั่นก็บอกว่าทางกลุ่มจะจัดทริปไปปาร์ตี้ เราจะอยู่กันแต่ในบ้าน ไปด้วยกันไหม แต่รถเต็มละนะ ^^ ถ้าต้องไปแล้วอยู่แต่ในบ้านคงไม่ใช่เราแน่ เวลาไปเที่ยวบ้านพักเป็นเหมือนแค่ที่นอน เอาไว้นอน พอคิดว่าจะไป ก็รีบหาดูว่ามีที่ไหนน่าปั่น เกาะล้านเป็นหนึ่งสถานที่ที่ยังไม่เคยข้ามไป ดูจากแผนที่สามารถปั่นไปจากสถานีรถไฟแค่ไม่ถึง 10 กม. เองนะ น่าสนจัง วิวสวยด้วย ว่าแต่เพิ่งรู้ว่ามีสถานีรถไฟ ยังให้บริการอยู่ไหมนะ โทรไปถามการรถไฟก่อนดีกว่าเพื่อความชัวร์ มีจากหัวลำโพงด้วยนะ เข้าทางเลยทีนี้ รับตั๋วฟรีได้ในวันเดินทาง ด้วยความที่บ้านใกล้ ไม่ต้องรีบมาก รถไฟออก 6:55 น. มีรอบเดียว/วัน บริการแค่ จ.-ศ. ไปถึงสถานีรับตั๋วตอน 6:50 น. หยิบบัตรประชาชนออกจากกระเป๋าขอแลกรับตั๋ว เจ้าหน้าที่ยื่นตั๋วให้และบอกให้รีบไปขึ้นรถ เรานี่รีบเลย ไปตู้ต้นๆขบวน มองหาที่นั่ง ถอดกระเป๋าพ่วงข้างสองใบเอาขึ้นไปจองที่ก่อนส่วนใหญ่ก็มีคนนั่งก่อนหมดแล้ว ยกเว้นหน้าห้องน้ำ แต่วางกระเป๋าจองไว้ก่อน นั่งตรงนี้คงไม่เหมาะเพราะไม่มีที่วางจักรยานและกลิ่นแรงด้วย โชคดีที่ตู้ติดกันเป็นอ่างล้างมือ เหมาะที่จะวางจักรยานที่สุด รีบลงไปยกจักรยานขึ้นมาและย้ายกระเป๋าตามมา ขอแบ่งที่นั่งจากยาย […]
สตูลวันนั้น
read | story by Nonlany
สตูลวันนั้น น่ารัก บอกเลยว่าน่ารัก ขาดการติดต่อไปนานมาก จำได้แค่ว่าทำงานอยู่ที่นี่ ชั้น2 หลังเก่า นานมากแล้วที่อยากมา ไปเดินงานท่องเที่ยวที่ ททท.จัด ก็ตรงดิ่งไปที่บูทภาคใต้ ถามหาว่าสตูลมีอะไรเที่ยวบ้าง แต่พอไปถึง กลับไม่ได้รู้สึกอยากเที่ยวที่ไหน แค่อยากอยู่ใกล้ๆ นั่งคุยกันมากกว่า น้องดูอายๆ พี่ที่ไปด้วยบอกมา น้องเขาดูอายมากนะ คิดว่าไปจีบเขาซะอีก แต่ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปนะ ^^ ทั้งหมดที่คุยมีแต่เรื่องแนะนำทางปั่น ว่าปั่นไปไหนดี มีที่ไหนน่าปั่น แล้วปั่นกับใครตอนไหนกี่โมง ถ้าเลือกได้คงนั่งรอน้องเลิกงานดีกว่า แต่ต้องปั่นละ ถ้าไม่ได้ปั่นไม่ได้เจออีกแน่ เพื่อนบอกว่าไม่มีที่ปั่นจะพาไปพักอีกที่ ริมหาดที่ห่างไป 30-50 กม. ไกลขนาดนั้น มาถึงใกล้ขนาดนี้ รีบถามที่พักทันทีเพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆ คิดถึงก็คิดถึงแต่ต้องไปปั่น ระยะทางในวันนั้นไกลใช้ได้เลย ลมก็แรงด้วย ต้านลมอีกต่างหาก กดบันไดเท่าไรก็ไปได้ช้ากว่าใคร ทั้งที่จักรยานคันที่ปั่นก็เบาแต่แรงเรานี่เองที่ไม่มีมากเท่าใครๆ พี่ๆนักปั่นทีมสตูลก็น่ารักมากมาย ปั่นปิดท้าย นำหน้า แยกเป็นกลุ่มเร็วกลุ่มช้าคอยดูแลตลอดไม่ให้คาดสายตา วิวสองข้างทางครึ้มไปด้วยต้นโกงกาง ไปเดินเส้นทางศึกษาธรรมชาติป่าโกงกางมาหลายที่ เพิ่งเคยเจอที่นี่ปั่น 30 โล ตลอดสองข้างซ้ายมีแต่ป่าโกงกาง ถนนก็เรียบสุดๆ อัดได้เต็มที่ไม่ต้องกลัวสะดุดผิวขรุขระ พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน […]
สำรวจทาง
read | story by Nonlany
ย้อนความรู้สึกไปในวันแรกที่เราปั่นจักรยาน เราไม่กล้าออกถนน นั่นเองเป็นจุดเริ่มต้นเมื่อ 4 ปีก่อน ที่ตัดสินใจเปิด Cafe’ Velodome ระหว่างการปรับปรุงร้าน 1 เดือน เราออกปั่นทุกวัน ใช้เวลาวันละหลายชั่วโมงค้นหาเส้นทางเลี่ยงถนนใหญ่ รัศมีจากร้าน 5 กม. ทดลองปั่นเข้าทุกซอย ทั้งๆที่คนพื้นที่บอกว่าตัน ยังขอเข้าไปเห็นหน้าตาของซอยตัน เพราะหลายครั้งก็จะเห็นมุมที่แปลกตา ปั่นเข้าปั่นออกจนกว่าจะจำทางได้ กว่าจะประมวลผลในสมองว่ามีกี่ซอยเลี้ยวถึงกันได้ หลังจากนั้นก็พาเพื่อนมาปั่นเที่ยว แล้วก็เริ่มสำรวจเพิ่มไปอีกหลายเขตที่ไปบ่อยๆ สาทร บางรัก ปทุมวัน ฯลฯ เพื่อนำเสนอให้เห็นว่าการปั่นจากบ้านไปยังจุดหมายปลายทางสามารถใช้เส้นทางซอย ตรอก หรือถนนรองได้ ที่ผ่านมาเราไม่รู้เราเลย ไม่กล้าเข้าและไม่กล้าลองที่จะเลี้ยวเข้าไป พอเพื่อนๆได้มาปั่นเที่ยวแล้วติดใจ ก็ฝากการบ้านไปสำรวจแถวบ้านตัวเอง พอได้เส้นทางก็เอามาต่อกัน พากันสนุกติดใจ จากวันนั้นถึงวันนี้ “ปั่นมุด” ถูกบัญญัติเข้าไปในความเข้าใจของนับปั่นว่าเป็นการปั่นอีกแนวไปแล้ว เน้นปั่นชิว แวะชุมชน อุดหนุนของในท้องถิ่น ช่วยประชาสัมพันธ์ของดีในชุมชน อันซีนยิ่งกว่า เพราะมันคือการปักหมุดสถานที่เที่ยวใหม่ของกรุงเทพ มาถึงวันนี้เรามีเพื่อนๆ ร่วมสำรวจเส้นทางหลายสิบคนครอบคลุมทุกเขตทั่วกรุงเทพฯ และอีกหลายจังหวัดถ้าพวกเราปั่นมุดได้ไปสัมผัสกรุงเทพฯ-อัมพวา ไม่ออกถนนก็สบายมาก รอบกรุงเทพก็มุดได้ถึง 200++ กม. เพื่อนๆที่ติดใจปั่นมุด จนเข้ากระแสเลือดก็พากัน สำรวจเพิ่ม ชวนคนปั่น ชวนคนสำรวจทาง และจัดทริปอย่างสม่ำเสมอ บางคนก็ได้ทำเป็นอาชีพ ไกด์จักรยาน […]
สายตรวจต้นไม้
read | story by Nonlany
สี่ปีก่อนนั้นเองที่ชวนทางกลุ่ม Big Trees เปลี่ยนวิธีการสำรวจต้นไม้ใหญ่ในเมืองด้วยการขับรถเป็นการปั่นจักรยาน จากวันนั้นการไปร่วมงานกับพี่ๆทีมนี้ทำให้เราได้อะไรกลับมาเยอะมากเรื่องต้นไม้ที่เราแทบไม่ได้สนใจ เป็นต้นไม้เปิดทางให้เราได้มีส่วนร่วมกับกทม. ทำเรื่องของการผลักดันด้านจักรยาน พี่ๆทีมนี้ก็ลงมาช่วยจักรยานเต็มตัว เราแค่คิดและโพสสิ่งที่ยากทำและลงมือทำ พี่ๆทีมนี้ก็พร้อมสนับสนุน ด้วยความจริงใจของพี่ๆทำให้เรารู้สึกว่ามีอะไรที่เราช่วยได้บ้างก็ยินดี เริ่มจากให้สัมภาษณ์ความรู้สึกตอนปั่นบนถนนที่มีต้นไม้กับไม่มี ร่วมปลูกต้นไม้ตามที่ต่างๆ ชี้พิกัดจุดที่น่าพัฒนาเป็นสวนสาธารณะ เวลาปั่นผ่านเห็นต้นไม้ใหญ่ก็ปักหมุด ลงลึกไปเรื่อยๆถึงการเรียนตัดแต่งต้นไม้ใหญ่ และเมื่อปีที่แล้วได้มีการรวมตัวครั้งใหญ่ในนาม “เครือข่ายต้นไม้ในเมือง”ที่มีภาคีเครือยข่ายมากถึง 80 กลุ่ม และจากปัญหาการตันต้นไม้ผิดวิธี ตัดทีเหมือนประหารชีวิตต้นไม้ ทำเอาจากที่มีร่วมเงา เป็นเหมือนเสาตอไม้ เกิดขึ้นหลายเขตในกทม. รวมถึงต่างจังหวัด ทำให้เกิดการผลักดันให้ตัดถูกวิธีกับหน่วยงานภาครัฐ ทั้งกทม. การไฟฟ้า กรมทางหลวง ฯลฯ โดยให้ ประชาชนช่วยรายงานว่าเจอต้นไม้ถูกบั่นยอดที่ไหน ในฐานะนักปั่นที่ปั่นไปทั่วทุกเขตทำให้เห็นและช่วยรายงาน ปักหมุด โดยใช้social media ติด #สายตรวจต้นไม้ #urbantreenetwork #bigtrees
อาสาสายตรวจจักรยาน
read | story by Nonlany
โชคดีมากที่ รองเปา พ.ต.ท.เอกรัตน์ เปาอินทร์ รองผู้กำกับการปราบปรามสน.ชนะสงคราม ณ เวลานั้น สนใจ เปิดใจ ทำเรื่องของอาสาสายตรวจจักรยาน โดยมีหมวดพี ต.ท.พีรวัส บุญพรม รอง สวป. สน.ชนะสงคราม เป็นมือขวา สามปีก่อนหน้าวันนั้นได้โอกาสเปิด ตร. มานั่งที่ cafe’ velodome พอดี ณ เวลานั้นเราเองก็ไมรู้หรอกว่า ตร. คนนี้เป็นใคร รู้เพียงอย่างเดียว่า การขอโดยไม่ลงมือทำคือการเพิ่มภาระ ซึ่งยากที่จะได้รับความร่วมมือ การพูดคุยครั้งนี้เหมือนทุกครั้งคือการชวนปั่น และขอโอกาสให้ประชาชนธรรมดาที่ชอบปั่นจักรยานได้มีส่วนร่วมช่วยงานตำรวจ จำนวนนั่งปั่นที่มาวนเล่นราชดำเนิน สนามหลวง ที่เพิ่มขึ้น ทำให้ ตร. ก็สนใจ ที่มากกว่านั้นคือเปิดให้มีการอบรมอาสาสายตรวจจักรยาน ก่อนที่จะลงสนามช่วยงานตำรวจ โดยได้รับความร่วมมือจากหลายภาคส่วน ม.ธรรมศาสตร์ นำโดย อ.ปริญญา ก็ร่วมสนับสนุน เบื้องหลังคนสำคัญที่ขาดไม่ได้คือ พี่สันติ กองกำลังหลักสำคัญคือ หมวดพี และเพื่อนนักปั่นที่มาเป็นอาสา ออกปั่นตรวจทุกวัน ศุกร์ สองทุ่ม ทำหน้าที่จนเป็นที่กล่าวถึงและยอมรับ ขยายพื้นที่ไปอีกหลาย สน. […]
อาสาสนามหลวง
read | story by Nonlany
ภารกิจพิเศษของนักปั่นที่สนใจอยากมีส่วนร่วมแสดงความจงรักภัคดีในแบบที่ถนัด คือการปั่นจักรยาน จากที่เห็นเจ้าที่ภาครัฐอดหลับอดนอนดูแลอำนวนความสะดวกให้ประชาชนที่มากราบพระบรมศพ ในฐานะประชาชนที่ชอบปั่นช่วยอะไรได้บ้าง หลังจากได้ประชุมกับทหารที่สนามหลวงก็ทำให้เราทราบว่า หลายอย่างที่เจ้าหน้าที่เตือนประชาชนก็รู้สึกเป็นการห้าม ถ้าประชาชนเตือนกันเองก็น่าจะดีกว่า พี่แจ็ค รุ่นที่ในวงการจักรยานที่ถนัดในเรื่องของการวางระบบ ได้เข้ามาช่วยจัดอบรมฝึกทักษะ ให้ความรู้กับนักปั่นที่สนใจที่มาเป็นอาสา เข้าสู่เดือนที่สี่ ร้อยกว่าวันที่นักปั่นอาสามาช่วยทำหน้าที่กันทุกคืนทุกวันแทบไม่หยุดถ้าไม่มีการสั่งหยุด ร่วมกับ หน่วยงานทหารที่ดูแลสนามหลวง กระทรวงวัฒนธรรม และตำรวจ ทำหน้าที่ ดูแลให้ความปลอดภัย ให้คำแนะนำ ช่วยเหลือ ประชาชนที่มากราบสักการะพระบรมศพ ในพื้นที่รอบสนามหลวงและรอบพระบรมมหาราชวัง ถึงจนกว่าจะเสร็จพิธี
ทางจักรยานประดิษฐ์มนูธรรม
read | story by Nonlany
ตี 5 ฟ้ายังไม่สว่างมีแค่ไฟหน้านำทาง ระยะทางเกือบ 20 กม. จากใจกลางเมืองมาถึงถนนประดิษฐ์มนูธรรม พลังไฟก็เริ่มอ่อนแรง เพราะลืมชาร์ตถ่านเมื่อคืน จะเร่งสปีดให้ทันเวลา ก็เป็นห่วงตัวเองว่าจะตกหลุมพรางไหม จาก ถ. พระราม 9 ผ่านหน้าวัดพระรามเก้าฯ เลี้ยวซ้ายขึ้นฟุตบาท บรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นต้นไม้ครึ้ม คิดว่าอยู่ในสวน ผิวทางเรียบ ปั่นสนุกมาก รถก็ไม่ต้องกลัว เพราะเป็นเลนเฉพาะสำหรับจักรยาน ลองปั่นทั้งเส้นทางแล้ว เรียบจริงๆ มีร่มเงาไม้ตลอดทาง ส่วนอีกฝั่งขากลับยังมีหลุมและสายยางที่ต้องระวัง แต่ขามานี่เนียบจริงๆ ซิ่งได้สบายใจ เส้นทางนี้เพิ่งปรับปรุงใหม่ คุณภาพงานออกมาแบบนี้ก็ขอปรบมือให้ทีม กทม. ทำดีต้องชม ด้วยความที่มาใช้เส้นทางหลายครั้ง แต่ละครั้งก็คนละเวลา ต่างวัน ต่างสัปดาห์ ความสะอาดก็คงเส้นคงวา วันที่ปั่นมาถึงแถวนี้ตอนนั้นดูนาฬิกายังไม่หกโมงเช้า ก็รู้สึกโลเลว่าลงถนนดีกว่าไหม แต่ก็ลองดูเพราะปั่นบนทางจักรยานน่าจะปลอดภัยกว่า ทำให้ได้เห็นเจ้าหน้าที่กวาดใบไม้เป็นระยะๆ ทุกคนจะใส่เสื้อสะท้อนแสง สะอาดแบบนี้เพราะกวาดกันก่อนที่พวกเราจะตื่นนอนมาปั่นไปทำงาน หรือ ปั่นเล่นนี่เอง ทำเอารู้สึกดี และอุ่นใจตามไปด้วย ไม่ต้องกลัวจะสะดุดหัวทิ่ม หรือ ยางรั่ว ระยะทางช่วงต่ออาจจะไม่สบายนักตรงที่มีถนนตัดผ่าน อย่าง ถ.ลาดพร้าว เรายังต้องยกข้ามสะพานลอย แต่ […]
เส้นทางหมูกระดาษ
read | story by Nonlany
ต้องขอบคุณหนังสือที่ให้แรงบันดาลใจ SAGA GAN BATTE เป็นเรื่องราวของการออกตามงานคราฟในเมืองซะกะ เช่น ทาสีตุ๊กตาดิน เพ้นท์จาน ฯลฯ ทำให้เราอยากออกตามหางานคราฟที่กรุงเทพบ้างเลย ประจวบเหมาะต้องไปบ้านลุงอู๊ดเป็นรอบที่ 3 ในแต่ละครั้งถ้าต้องไปที่เดิมแต่ไม่เร่งรีบยากเลยที่จะปั่นทางซ้ำเดิม พอดูเวลาแล้วยังเหลืออีกครึ่งชั่วโมง จังหวะที่ปั่นข้ามสะพานพุทธ ก็ชวนคิดถึง หมูกระดาษ ว่าแต่อยู่ซอยไหนนี่สิ ไม่ได้มานาน ก็เข้าไปทีละซอยเลยแล้วกัน ถือว่ามาทบทวนเส้นทางไปด้วย ในที่สุดก็เจอซอยที่ 3 ใช่แล้วทางเข้าแคบๆ แบบนี้แหละ อยู่ใต้สะพานพระปกฯ ใครผ่านไปผ่านมาไม่ใช่เจ้าถิ่นก็คงไม่เข้าไป เพราะดูไม่น่าสนใจ ไม่มีป้ายอะไรบอกให้จูงใจ เป็นแบบนี้ทุกที่ทุกชุมชนของดีถูกซ่อนต้องใช้เวลาในการค้นหา ตามซอยเข้าไปไม่ต้องกลัวหลง มีแยกอะไรก็ไม่ต้องเลี้ยว เส้นทางบังคับให้เลี้ยวค่อยเลี้ยวไปตามนั้น เห็นป้ายบ้านหมูกระดาษแล้วดีใจเลย เพราะทีแรกก็จำไม่ได้ว่าบ้านหลังไหนเหมือนกัน เคยมาวันที่ร้านปิด ก็ผ่านไปไม่รู้เลย ตลอดกำแพงในตรอกเล็กๆ แห่งนี้ มีการเพ้นท์ลายหมูตัวโตๆ น่ารัก ชวนจอดถ่ายรูป ถ้ามาถึงตรงนี้ก็เลยบ้านป้าน้อยที่ทำหมูกระดาษแล้วละ ถอยกลับมาโลดๆ บ้านหมูกระดาษอยู่ก่อนภาพหมูตัวแรกที่เจอ ป้าจะตั้งแผงโชว์สินค้าที่ทำเสร็จพร้อมขาย และนั่งทำหมูตัวใหม่อยู่ตรงนั้น ปกติคนที่มาก็จะมีเวลาไม่มาย เลยซื้อหมูกระดาษแบบสำเร็จแล้ว หมูกระดาษสีแดงตัวโตๆ ขี่ได้ หยอดเงินก็ได้ แต่เดินไม่ได้ ตอนเด็กๆก็มีไม่ใช่แต่รุ่นเรานะ รุ่นนี้ก็มีกันถ้าผู้ใหญ่ที่บ้านได้มาไหว้ซำปอกง […]
เบตง โอเคมาก
read | story by Nonlany
การเดินทางครั้งนี้มีโจทย์ว่าต้องขนจักรยานขึ้นรถตู้ หลังจากลงเครื่องบิน ต้องคันเล็กพับได้สินะถึงจะเหมาะและสะดวกขน ครั้งนี้เราจะไปใต้สุดแดนสยาม หลังจากลงเครื่องที่หาดใหญ่ก็ได้พี่เณย์มารับไปส่งที่ท่ารถตู้ พี่เณย์เป็นนักปั่นที่อยู่หาดใหญ่ที่ทำเรื่องของทริปชวนมือใหม่ปั่น สอนซ่อม จัดรายการวิทยุเรื่องจักรยาน แต่งานหลักจริงๆแล้วพี่เณย์เป็น นักดนตรี ช่างซ่อมเครื่องดนตรี แต่มีใจรักจักรยาน รถตู้มี 2 เส้นทาง คือ หาดใหญ่–เบตง และ หาดใหญ่–มาเลเซีย–เบตง ขาไปลองแบบผ่านมาเลเซีย ความต่างที่เห็นชัด คือ ผิวถนน ฝั่งมาเลถนนเรียบกริบ ตลอดทางมีต้นไม้เขียวครึ้ม พอเข้าฝั่งไทยก็รู้สึกได้ถึงความสั่นสะเทือน ช่วงที่ข้ามแดดก็ต้องเตรียม passport ไปรายงานตัว ที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง รถตู้จะไปส่งให้ถึงที่พัก เพียงแค่บอกชื่อโรงแรม ไปถึงอย่างหิวโซ ซักไก่เบตงก่อนเลย อร่อยมาก มีแรงไปปั่นชมเมืองแล้ว เก็บให้ครบทุกที่ ทุกตรอกซอย เพราะเรามีเวลาถึง 6 วัน สำหรับที่นี่ ถนนเบตงเส้นหลักปั่นง่ายๆ แต่แค่เลี้ยวซ้ายหรือขวาเข้าซอยจะเปลี่ยนเป็นเนินให้พิชิตทันที เริ่มจากทางเรียบๆก่อนละกัน หอนาฬิกา บริเวณนี้นกเกาะอยู่บนสายไฟเยอะมากๆ ต้องระวังโชคดีอึนกตกมาใส่หัวนะ อุโมงค์เบตงมงคลฤทธิ์ แปลกดีนะทำไมมีอุโมงค์ที่นี่ด้วย อ๋อ แทนที่จะข้ามเขา ก็เจาะภูเขาเชื่อมสองฝั่งเข้าหากันนี่เอง ออกไปก็เจอไก่สองตัวรอต้อนรับ จากนี้ไปมีแต่เนินแล้วละ […]
เส้นทางมือใหม่
read | story by Nonlany
แรกเริ่มต้องสร้างโจทย์ให้ตัวเองก่อน ย้อนลำลึกนึกกลับไปวันแรก ดึงความรู้สึกนั้นออกมาวางเส้นทาง ชอบความรู้สึกปั่นแถวบ้าน การหาเส้นทางที่ใช่และไม่ไกลมาก ใช้เวลาปั่นอยู่ 3 เดือน ในรัศมี 5 กม. จากร้าน และก็ปั่นทุกซอย ซอยตันก็ปั่นเข้าไปให้เห็นว่าตันจริงๆ นอกจากนั้นก็ต้องจำทางว่าเลี้ยวออกมาแล้วไปทางไหนต่อ ที่มากกว่านั้นก็ต้องปั่นย้อนทาง กลับเป็นไป ดูเหมือนง่ายแต่ความจริงเหมือนคนละที่เลยนะ แรกๆ ก็มีหลงประจำ ในที่สุดก็ออกมาเป็นเส้นทางมุดรอบเกาะรัตนโกสินทร์ ระยะทาง 10 กม. เป็นเส้นแรก ถือว่าคุ้มค่าในการทำการบ้านเส้นทางมากๆ เพราะเส้นนี้เปลี่ยนชีวิตการเดินทางจากรถเป็นจักรยานมาหลายร้อยคน มีคนมาพักผ่อนด้วยการปั่นเส้นทางนี้เป็นพันๆคัน และต่อยอดไปสู่เส้นทางมุดทั่วกรุงเทพ เส้นทางดิบๆ ที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ชุมชน วิวแม่น้ำเจ้าพระยา วัด อาราม สวนสาธารณะ ฯลฯ ความธรรมดาที่ ว้าว แบบที่หลายคนมาแล้วกลับไปบอกต่อและชวนเพื่อนมาปั่น สำหรับเรื่องของเกาะรัตนโกสินทร์ข้อมูลของกิน วัด มีมากล้นที่เราไม่ต้องเล่าซ้ำ แต่เส้นทางที่น่าปั่นนี่สิ ที่จะเอามาบอกกัน ถ้ายังไม่มีจักรยานก็แค่มีบัตรประชาชนแค่นั้นก็ยืมจักรยานจากร้าน cafe’ velodome ได้แล้ว อย่าลืมเลือกหมวกกันกระแทกใส่ไปด้วยนะ ปลอดภัยไว้ก่อน พร้อมแล้วตามมาดูเลย วนใน มธ. สักรอบหากยังไม่เคยมาเยือน ออกประตูหลังไปเจอสะพานปิ่นเกล้า […]
สวนกีฬารามอินทรา
read | story by Nonlany
ต้องมาปั่นมาเห็นกับตา ปั่นให้หายคาใจ เพื่อนที่อยู่แถวนั้นต่างก็บอกว่าชอบสวนนี้ ที่นี่มีเล่นจักรยาน แยกจากเลนวิ่งและเลนเดิน ใช่แล้ว สวนเดียวแบ่งเป็น 3 เลน ภาพในความคิดที่ได้ยินจากคำบอกเล่าชวนให้เราไปเยือนมากๆ สิ่งที่เห็นกับสิ่งที่คิดช่างแตกต่าง ของจริงนั้นน่ารักมาก พี่เจ้าหน้าที่บอกว่าที่เห็นตรงนี้เป็นภูเขาเพราะเดิมทีเป็นที่ทิ้งขยะ และที่กำลังยืนอยู่นี่ก็คือภูเขาขยะ ทาง กทม. เปลี่ยนมาเป็นสวนสาธารณะ คนอยู่แถวนี้ก็สบายไปเลย ทางจักรยานที่นี่ออกแบบมาให้ฝึกขึ้น–ลง เนินโดยเฉพาะ ตลอดทางใช้เกียร์เดียว ทางไม่กว้างมาก แต่ร่มรื่นดี สนุกๆ ระยะทางหนึ่งรอบตามเส้นทางเกือบ 1 กม. สำหรับนักปั่นหน้าใหม่กำลังดีเลย ลองปั่นแล้วคล้ายๆ อยู่ในรางรถไฟเหาะ ถ้าติดใจก็ปั่นอีกรอบ บรรยากาศก็เปลี่ยนไปตามต้นไม้บริเวณนั้นๆ ชอบตอนปั่นลงไป ไม่สิ ปล่อยไหลลง เราแค่ทรงตัว มองจากด้านหลังเขาขึ้นไปก็เห็นกลุ่มผู้สูงอายุกำลังเดินออกกำลังกายขึ้นลงเนิน น่ารักอีกแบบ นักวิ่งก็จะวิ่งรอบนอก ไม่ซ้อนทับกับคนปั่นจักรยาน ยามเย็นคนมาใช้สถานที่นี่ออกกำลังกายละลายตาดีนะ นอกจาก วิ่งเดินปั่น ยังมีสระว่ายน้ำ สนามเด็กเล่น สนามบาส และ ฟิตเนส ใครอยู่ใกล้ๆ ก็ลองมาใช้บริการดู เปิดตี 5 ถึง สามทุ่ม อยู่รามอินทรา 5
เว้ ดานัง ฮอยอัน
read | story by Nonlany
เว้ – ดานัง- ฮอยอัน ได้ยินจนคุ้นหู พร้อมภาพบรรยากาศริมน้ำที่เห็นเมืองเก่า สร้างความรู้สึกอยากไปสัมผัสมากๆ ดูแผนที่ก็รู้สึกว่าน่าจะปั่นได้สบายมาก แค่ 30-40 กม. จากเมืองถึงอีกเมืองเอง รวมสามเมืองไม่ถึงร้อยโล น่าสนใจมากๆ พอดูตั๋วเครื่องบินก็ไม่แพงด้วยสิ การตัดสินใจเลยรวดเร็วมาก เราบินจากโฮจิมินห์มาลงที่ดานัง บรรยากาศความวุ่นๆลดลงไปเยอะมากๆ ที่นี่เหมือนเป็นเมืองท่า เรามุ่งหน้าลงหาดอย่างเดียว รู้สึกถนนที่นี่กว้าง โล่ง เรียบ สะพานข้ามแม่น้ำก็ไม่ชัน ดูเป็นเมืองที่ออกแบบไว้สำหรับพาหนะอย่างจักรยานมากๆ เพราะมีถึงสองเลนขวาที่สัญลักษณ์จักรยานที่พื้น ฝนก็ตกตลอดทาง แต่ความรู้สึกสนุกไม่มีลดลงเลย หลังจากเข้าที่พักวางของเสร็จเราเลาะริมทะเลยาวไป หนาวก็หนาวจับใจ ปั่นไปปากสั่น ลมก็พัด กางเกงก็ใส่ขาสั้น มีก็แต่เสื้อกันฝนที่เหมือนจะช่วยบังลมมากกว่าห่อหุ้มร่างกายไว้ ตามคำแนะนำของเจ้าถิ่นบอกว่าให้ปั่นขึ้นเขาไปข้างบนจะเจ้าแม่กวนอิมองค์ใหญ่ และมองกลับมาเห็นวิวทะเลจากมุมสูง ช่วงที่ไปเหมือนไม่ใช่เทศกาล หลายรีสอร์ทริมทะเลก็เหมือนร้างไร้ผู้คน เราก็หนาวมากอยากแวะหาอะไรอุ่นๆ และพักสักหน่อยเพราะปั่นต้านลมมาตลอดทาง แบบนี้จะเป็นหวัดไหมเนี่ย คงหมดสนุนแน่ๆ แต่ทุกครั้งที่ปั่นจักรยานลุยฝนกลับไปรีบอาบน้ำก็ไม่เป็นอะไรนะ ครั้งนี้ก็น่าจะสบายดีแหละ เจอเรือกระด้งด้วย นี่ละอีกเหตุผลที่อยากมาเวียดนาม ได้แค่ถ่ายรูปอยู่บนทราย เพราะอากาศแบบนี้ชาวประมงไม่ออกกัน ทะเลไร้ผู้คนท่องเที่ยว ปั่นต่ออีกนิดเกือบถึงยอดเขาแล้ว แต่ทางเริ่มชัน ความเร็วลดลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วก็มาเจอกับขั้นบันได ต้องใช่ที่นี่แน่ๆเลยที่มีหินแกะสลักเจ้าแม่กวนอิมที่สูงที่สุดในเวียดนาม วัดหลินอึ๋ง […]
