จากประสบการณ์ที่ผ่านมาเรานั้นแทบจะไม่มีวันไหนอยู่ที่บ้านเฉยๆเลย ต้องหาเรื่องออกไปปั่นตลอดๆ
หลายปีมา ตั้งแต่ Covid ครั้งแรก ที่ทางการให้เก็บตัวอยู่บ้าน ไม่ให้ออกไปไหน พอทางการปลดล็อกเท่านั้นเพื่อนก็มารับ บอกว่าจะพาไปเที่ยวบ้านที่เชียงใหม่ เราก็จัดกระเป๋า พร้อมจักรยานคู่ใจ หลังจากนั้นก็ไม่ได้กลับมาอยู่ กทม.
ทุกวันนี้พี่เป้ก็เลยทำหน้าที่พาเพื่อนๆปั่นจักรยานแทน 😁
มาเชียงใหม่ ทำอะไร มาอยู่ซะยาวนานเลย
จะเชื่อไหมว่า มาเชียงใหม่ แทบไม่ได้ไปไหนเลย ปั่นวนๆอยู่ในสี่เหลี่ยรอบคูเมือง เหมือนเช่นเดิม เราปั่นทุกตรอกซอย ช่วงนั้นเราไปเช่าทั้งอยู่และช่วยขายของ ก็เหมือนลงทุนร่วมกันกับพี่ที่มารู้จักที่นี่ และเพื่อนที่เราติดรถมาด้วย
ที่ๆเราอยู่เป็น Art Gallery น่ารักดี ในร้านมีห้องเล็กๆ พี่เจ้าของเลยบอกเขาจะกลับไปอยู่บ้าน เพราะเขามีบ้านที่เชียงใหม่ จะยกห้องนี้ให้เราอยู่ หลังจากทำความสะอาดครั้งใหญ่ หมดไฮเตอร์ไปเป็นแกลอน เรากะจะมาใช้ครัวด้วย เราเลยทำความสะอาดเข้มข้นมาก ขัดคราบทุกสิ่งอย่าง ให้สะอาดพร้อมต้อนรับทุกคนที่แวะมา ใช้เวลาหลายวันมากกว่าจะสะอาด โดยเฉพาะปล่องดูดควัน คราบน้ำมันหนึบหนับ
หลังจากทำความสะอาดพี่ที่ดูแลส่วนอาหารเริ่มขนของมาลง และซื้ออุปกรณ์เข้าร้าน พี่จะทำให้เกือบสำเร็จรูป เราแค่มาผสมทำให้ร้อน และทอดเพิ่มบางอย่าง เวลาว่างก็อบขนม ทั้งขาย แจก และ กินเอง สนุกสนานกับประสบการณ์ใหม่นี้มาก พอปิดร้านก็ไปปั่นจักรยาน กลางคืน ไฟสว่าง สงบ เงียบ และ ปลอดภัยมาก ช่วงนั้นนักท่องเที่ยวแทบไม่มี ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติที่อยู่ที่นี่
สนุกเลยเราตอนเช้าก่อนร้านเปิดก็ปั่นจักรยาน มุดไปมุดมาในคูเมือง วัดสวยๆ เพียบ ยิ่งถ้าใครชอบแมวด้วยแล้ว มีแมวขี้อ้อนหลากหลายตัวมากในแต่ละวัด ทางทะลุไปมาก็เยอะจนจำได้ไม่หมด สี่เหลี่ยมคูเมืองที่มากกว่าสี่เหลี่ยม สนุกมาก เรื่องราวก็มาก
อาทิตย์แรกก็เจอฝนตกหนัก น้ำท่วมคูเมืองในรอบหลายปี ปกติตกยังไงในคูเมืองก็ไม่ท่วม นี่ตื่นมาน้ำท่วมร้าน รูปที่วางกับพื้นเพียบเลย เรารีบโทรบอกเจ้าของ art gallery เขาก็ดูใจเย็นมาก เดี๋ยวพี่จะแจ้งเจ้าของบ้านให้มาดูว่าน้ำขึ้นมาตรงไหน
เราก็เป็นห่วงรูปจะเสียหาย รีบยกย้ายขึ้นวางบนโต๊ะ และวิดน้ำออกจากร้าน รถเพื่อนที่จอดไว้หน้าร้านน้ำท่วมเข้าเต็ม พอน้ำลดต้องส่งเข้าทำความสะอาด ที่โหดกว่าคือ แมลงสาบ วิ่งยั้วเยี้ย พอน้ำลดก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีต่างชาติคนนึงที่มาอยู่ที่นี่มาอุดหนุนรูปไป 1 รูป ซื้อรูปง่ายจริงๆ คุณลุงคนนี้
ด้วยความที่เมืองมันเงียบมากพี่เจ้าของ art gallery จากที่เข้ามาบ้างเลยไม่เข้ามาเลย มีคนสนใจรูปไหนแล้วค่อยโทรไปถามราคา ส่วนของพี่คนนี้ยังมีมุมกาแฟ เพื่อนก็เลยต้องช่วยดูแล เป็นเครื่องเล็กๆ เหมือนแค่ให้มีอะไรดื่มเวลาคนมาดูรูป หลังๆเลยชวนคนมาแวะร้านดื่มชามากกว่า เพราะมันสะดวกพวกเราสองคน
เพื่อนก็น่ารักมาก บ้านก็มีอยู่ที่เชียงใหม่ ในเมืองนี่ละ แต่ก็มาอยู่ด้วย เพราะเราไม่ชอบอยู่คนเดียว มีรูปนึงนะ เขาเอาผ้าถุงแม่ที่เสียมาตัดแปะ คิดดูสิ เพื่อนบอกว่าภาพนี้มันแปลกๆนะ อีกรูปก็มาแนวมืดๆครึ้ม จนตอนบอกพี่เขาว่า เปลี่ยนรูปมาวางเถอะนะคะ อยู่กับรูปพวกนี้เหมือนมีวิญญาณตามมาด้วย 😱 หลายเดือนกว่าพี่เขาจะมายกย้าย เปลี่ยนเป็นรูปช้างพ่นสายรุ้งสีสดใส
ตอนเรามาถึงก็กลางปี สัญญาหมดสิ้นปี Covid ก็ยังมีต่อ นักเที่ยวก็ลืมไปได้เลย ร้านเปิดไปไม่ต้องคิดไรมาก สนุกไปเรื่อยๆในแต่ละวัน ขายเหมือนไม่ได้ขาย เพราะนานๆจะมีคนมาซื้อ ยามเย็นก็มารวมตัว พี่ที่ดูแลส่วนอาหาร ก็ซื้อผักมาทำอาหารให้กินทุกวัน อลังการเต็มโต๊ะ 5 คน กินกันกลมไปเลย เราก็เอาขนมที่ทำมาแบ่งพี่ๆ
พอถึงสิ้นปี art gallery ไม่ต่อสัญญากับเจ้าของตึก เรากับเพื่อนก็เลยขนของออก เพื่อนกลับไปอยู่บ้าน ส่วนเราไปเช่าอยู่บนคอนโดที่พี่เปิดร้าน ติดตามตอนต่อไป
มีเวลา มีโอกาสลองมาปั่นมุดคูเมืองสักครั้งนะ 🚴♂️ 😉
