Loading
ย้อนความรู้สึกไปในวันแรกที่
ทั้งๆที่คนพื้นที่บอกว่าตัน ยังขอเข้าไปเห็นหน้าตาของซอยตัน เพราะหลายครั้งก็จะเห็นมุมที่
ที่ผ่านมาเราไม่รู้เราเลย ไม่กล้าเข้าและไม่กล้าลองที่
มาถึงวันนี้เรามีเพื่อนๆ ร่วมสำรวจเส้นทางหลายสิบคนครอบคลุมทุกเขตทั่วกรุงเทพฯ และอีกหลายจังหวัดถ้าพวกเราปั่
เพื่อนๆที่ติดใจปั่นมุด จนเข้ากระแสเลือดก็พากัน สำรวจเพิ่ม ชวนคนปั่น ชวนคนสำรวจทาง และจัดทริปอย่างสม่ำเสมอ
read | story by Nonlany
หนึ่งเดือนกว่าๆ ผ่านไปอย่างเร็วมาก เป็นโอกาสที่หายากมากๆ ที่จะได้ปั่นจักรยานที่นี่ เนื่องด้วยเวลาและสภาพอากาศไม่อำนวย ตอนอยู่เมืองไทยก็คิดว่าอากาศหนาวๆ น่าจะปั่นจักรยานสนุก พอมาจริงๆแล้วกลับยากกว่ามากที่จะพาตัวเองออกจากห้องอุ่นๆ มาสัมผัสอากาศเย็นๆด้านนอก อุณหภูมิช่วงนี้อยู่ที่สิบกว่าองศา ใส่ชุดกันก็สามสี่ห้าชั้น ก่อนจะออกจากบ้านต้องตรวจสอบพยากรณ์อากาศทุกครั้ง เพราะหนึ่งวันอาจจะมีหลายสภาพอากาศ เราพยายามหาวันที่อากาศดี มีพระอาทิตย์ มีแสงแดด เพื่อออกมาปั่นจักรยาน เมืองที่อยู่ชื่อ Frankston เป็นเมืองที่ห่างจาก Melbourne ประมาณ 1 ชั่วโมง เงียบ สงบ คนน้อยมาก เหมือนเมืองในป่า เพราะได้ยินเสียงนกนานาชนิดส่งเสียงทักทาย จู๊กกรู่ๆ จุ๊บจิ๊บๆ กรูๆ ฯลฯ นกหลากสีสันบินมาทักทาย ที่ริมอ่าวเราเจอนกนางนวลบินโ้ต้ลมเป็นฝูงใหญ่ ครั้งนี้ไม่ได้เอาจักรยานมาด้วย เพราะที่ รร. มีจักรยานให้ แต่กว่าจะได้ปั่นก็ต้องเอาจักรยานมาปะยาง สูบลม หยอดน้ำมัน ทำความสะอาดก่อน จักรยานหลายคันถูกเก็บไว้ในตู้ ประมาณว่าไม่ได้ถูกใช้งานเลย แต่ส่วนใหญ่ยังอยู่ในสภาพที่ใหม่มาก หลังจากฟื้นชีวิตจักรยานแต่ละคันแล้ว ที่ขาดไม่ได้คือ หมวกกันกระแทก หรือ หมวกจักรยานนั่นเอง ที่นี่มีกฏว่าทุกคนที่ปั่นจักรยานต้องใส่หมวก ตอนนี้มีจักรยานแล้วแต่ยังไม่มีหมวกก็เลยยังปั่นไม่ได้ เราตั้งใจจะไปเที่ยว Melbourne […]
read | story by Nonlany
เริ่มหลงรักนนทบุรีตอนที่นั่งรถไฟฟ้าสายสีม่วง หน้าต่างรถไฟกว้างๆ มองได้แบบไม่มีขอบกั้นบังสายตา ตอนรถไฟกำลังข้ามแม่น้ำ มุมนี้คล้ายดูวิวทะเล มองไปได้ไกลสุดๆ เท่าที่เราสามารถ ยังไม่มีตึกสูงมาขั้นตัดบรรยากาศ มองไปอีกทางก็ยังครึ้มไปด้วยต้นไม้เขียวๆ นั่งรถไฟ MRT ต้นสายมาสุดสาย อย่าลืมออกมาจากสถานีแล้วซื้อบัตรเข้าไปใหม่นะ ไม่งั้นจะโดนค่าปรับหลายเท่าอยู่เพราะเลยเวลา เคยปั่นไปนนทบุรีอยู่หลายครั้ง ส่วนใหญ่ก็มาสุดทางที่หอนาฬิกาแล้ววนกลับ เมื่อตอนปั่นแรกๆ เกือบสิบปีแล้ว ได้รู้จักพี่ๆกลุ่มจักรยานเสือเมืองนนท์ พามุดไนท์ทริปแถวนั้น แต่ก็จำทางไม่ได้หมด เพราะมืดมาก ไปเองมาล่าสุดก็ปั่นไปตลาดนกฮูก จากรถไฟฟ้าคราวนี้ลองกลับด้วยเรือ ลองเดินบ้างเพราะส่วนใหญ่ของพื้นที่เป็นตลาด เกรงใจแม่ค้าพ่อค้า จักรยานจะเข้าไปรบกวนไหมถ้าเราไม่ได้ซื้ออะไร ใช้เป็นแค่ทางผ่าน เดินไปเรื่อยๆ ใช้ความสนุกของตัวเลขที่บอกว่าวันนี้ใช้พลังงานไปกี่แคลลอรี่เป็นตัวจุดประกายสร้างแรงบันดาลใจให้อยากเดิน ในความเป็นจริงรู้ตัวเลยว่าติดจักรยานมากๆ ตลอดมาขาอยู่บนบันไดปั่นมากกว่าพื้นถนนอีก จากใต้สะพานพระรามห้าย้อนกลับมาท่าน้ำนนท์ บรรยากาศบ้าน+สวน และสามล้อถีบ เป็นเอกลักษณ์ของแถวนี้ไปแล้วคนที่นี่ก็ยังใช้นั่งไปมา เห็นแล้วรู้สึกน่ารัก ปลอดภัย ค่าบริการเริ่มที่ 20.- ไกลสุดๆที่ปั่นก็ 60.- ประมาณ 3 กม. สามล้อแบบนี้เคยซื้อมาปั่นเหมือนกัน หนักเอาเรื่องเลยละ ใช้แรงกดบันไดพอตัวเลย ตอนแรกก็เกร็ง ต้องทรงตัว รู้สึกปั่นสองล้อง่ายกว่า อาจเพราะไม่คุ้นชินกับการปั่นถอยหลังเบรค อาชีพนี้ทำให้ร่างกายแข็งแรงเป็นพิเศษ ได้กล้ามเนื้อแบบไม่ต้องเข้าฟิสเนสไปยกเวท คนขับส่วนใหญ่ก็มีบ้านอยู่ในพื้นที่ […]
read | story by Nonlany
มาปั่นกี่ทีก็ยังหลงรัก ถึงแม้ความเขียวครึ้มจะลดลงไปมากแต่ก็ยังถือว่ามากกว่าหลายที่ ทางปูนที่คดเคี้ยวเลี้ยวผ่านบ้าน ทะลุผ่านหมู่บ้าน ข้ามไปออกวัด ถ้าไม่บอกอาจคิดว่าอยู่บางกระเจ้า ธรรมชาติได้ใจจริงๆ แต่เส้นทางนี่สิคล้ายกันไปหมด วันสำรวจไปเส้นนี้ พอปั่นทริปจริงก็เลี้ยวอีกทาง สรุปง่ายๆคือ หลง + ลืม นั่นเอง ก็ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นเรานี่น่า โชคดีก็ว่าได้ที่วันนั้นติดต่อไปแล้วพี่บูลย้ายตารางเวลางานให้ แค่บอกว่าอยากไปจุดหมายไหน รวมระยะทางกี่ กม. ภายในกี่ ชม. จำนวนผู้ร่วมทริปกี่คน มีความชำนาญการปั่นมากแค่ไหน แล้วพี่ก็จัดให้ เพราะทุกตรอกซอย ทางปูนทุกแยก พี่ไปสำรวจมาหมดแล้ว และยังมีทริปออกทุกสัปดาห์ วันหยุด วันธรรมดา เวลาไหนนัดมาพี่จัดให้ใครไม่มีจักรยานก็เช่าได้นะ เริ่มออกปั่นที่หน้าบ้านพี่ น้องคนนี้มาช้าไปหลายชั่วโมง กว่าจะล้อหมุนก็บ่าย 4 แล้วตามพี่มานะ พี่คัดเส้นทางสวยๆ ไว้ให้แล้ว พี่บอกว่าต้องรีบชวนเพื่อนมาปั่นเที่ยวนะบรรยากาศแบบนี้ไม่รู้จะอยู่อีกนานแค่ไหน บ้านพี่ยังต้องย้ายเพราะเจ้าของที่ขอคืนริมทางรถไฟก็เริ่มขยายถนน หมู่บ้าน ตึกแถว คอนโด เพิ่มขึ้นเยอะเลย จากตลิ่นชันเข้าฉิมพลี เส้นทางที่ปั่นเป็นตรอก ถ้าจักรยานสองคันสวนกัน อีกฝั่งต้องหยุดให้ผ่านก่อน เป็นทางปูนตัดหลังหมู่บ้าน ยังมีพื้นที่สีเขียวแต่ดูเหมือนถูกทิ้งร้างเป็นเส้นทางที่คนพื้นที่ใช้สัญจรไปมา ออกอีกทีก็ราชพฤกษ์ แค่ลอดใต้สะพานก็มุดเข้าซอยอีกแล้ว ช่วงนี้มีแต่สวนอย่างเดียว ออกอีกทีโน่นเลยสาย 1 ทางส่วนใหญ่จะเป็นแผ่นปูน ไม่มีที่กั้นบ้าง มีด้านเดียวบ้าง อีกข้างว่างเปล่า ถ้ามือใหม่มาต้องระวังเรื่องการทรงตัว จากสาย 1 ก็มาถึงวัดจำปาใกล้นิดเดียวมีชุมชนที่น่าเที่ยวชื่อเกาะศาลเจ้า แต่เราเลือกที่จะตรงไปที่ทางปูนริมคลอง น้ำช่วงนี้ดูสะอาด บรรยากาศบริเวณนี้ก็น่าปั่นจักรยาน ไม่ค่อยเห็นเรือผ่าน สงบเงียบเหมาะแก่การปั่นผ่อนคลาย เราว่าทางสวยเลยละ ต้องมาให้ได้ วันที่มานี่ไม่เจอใครเลย คลองลัดมะยมหลายคนได้ยินชื่อแล้วอาจจะรู้สึกคึกคักอลหม่าน เป็นตลาดน้ำที่เติมโตขยายไปถึงเฟสห้าแล้ว แต่ที่จะแนะนำอยู่ต้นๆทาง ก่อนถึงความว้าวุ่น เป็นแบบเดิมๆแรกรุ่นคนท้องที่ บางคนพายเรือมาขายส้มตำ มีที่นั่งริมน้ำลมเย็นสบาย มีเรือให้พายเล่นในบึงบัว ยังมีเรือไฟฟ้าขับเคลื่อนได้เงียบมากพาชมคลองเที่ยวสวนแก้วมังกรอีกด้วย ถัดไปอีกบึงบัวมีจักรยานน้ำต้นแบบที่ชื่อว่า ไฮโดรไบค์ ถ้าไปแล้วเจอพี่มด ผู้คิดประดิษฐ์อยู่แถวนั้นก็ขอลองได้นะ ไปลองมาปั่นเดินหน้าถอยหลังเลี้ยวซ้ายขวาถอยจอดคล้ายตอนขับรถนะ ต้องถอยหลังเข้าจอด ต่อไปจะมีทริปปั่นชมคลองนึกแล้วน่าสนุก ได้อีกประสบการณ์ ได้มุมมองสองข้างทางอีกแบบ บอกพี่มดว่าเปิดทริปเมื่อไรโทรบอกด้วยนะ ขากลับพี่พาย้อนทางเดิมเพื่อให้เราจำทางได้ ระยะทางเกือบสี่สิบกิโลเมตร ผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก แค่ 3 ชั่วโมง ก็กลับมาถึงจุดเริ่มต้น ถ้าอยากไปแบบเราบ้างติดต่อตรงไปที่พี่บูลได้นะ 086-406-0110 เอาจักรยานมาเองแบบเราพี่เขาคิดแค่ 300.- ไม่รักจักรยานเข้าสายเลือดจริงราคานี้ไม่ได้หรอก ถ้าติดใจอยากเพิ่มเวลา ชั่วโมงละ 100.- เอง ตอนนี้พี่เขาไม่ได้ทำงานประจำที่ไหน ไม่มีรายได้เหมือนก่อน เวลาว่างส่วนใหญ่ก็ใช้ไปกับการปั่นสำรวจทาง หาเส้นทางสวยๆหลายคนอาจคิดว่าทำไมต้องจ่ายเงิน ทำไม่บอกทางแจกแผนที่มาให้ปั่นกันไปเองทำไมพี่มาหากินทางนี้ เราว่าน่าสนับสนุนดีนะ ถ้าต้องเอาเวลาไปหาทางเอง กว่าจะเชื่อมเส้นทางได้แบบนี้ คิดดูสิต้องใช้เวลากี่วัน กินข้าวไปกี่มื้อ นั่นละพี่เขาก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเหมือนกัน ส่งเสริมให้โอกาสคนหนึ่งคนได้ทำงานในสิ่งที่รัก ดีออกนะ 🙂
read | story by Nonlany
ใช่แล้ว 11 กม. ทริปนี้ปั่นสั้นมาก สนุกเหมือนเคย ออกจากบ้านเที่ยงพอดี ปั่นไป cafe’ velodome เติมพลังก่อนขึ้นเรือข้ามฟากไปขึ้นรถไฟที่สถานีธนบุรีรอบบ่ายโมง รับตั๋วมาดู กาญจนบุรี บ่ายสองครึ่ง ออกตั๋วให้ผิดนิหน่า รถไฟก็ใกล้ออกแล้ว เพราะขบวนที่กำลังจะออกนี่ละ รีบไปเปลี่ยนตั๋ว พับจักรยานขึ้นรถไฟ เลือกตู้ที่มีอ่างล้างหน้าจะได้วางจักรยาน หาที่นั่งได้ปุ๊บรถไฟก็ออกทันทีขบวนนี้จอดน้อยดีจัง จอดแต่สถานีใหญ่ๆ แค่นั้น สองชั่วโมงผ่านไปอย่างไว ไม่ทันไรก็เตรียมตัวลงแล้ว สถานีราชบุรียังไม่ถึงดีคนก็ลงกัน พอรถไฟจอดที่สะพานก็คิดว่าถึงแล้วเลยลงตามเจ้าถิ่น ลงตรงนี้ใกล้ตลาด คนก็เลยลงกันเยอะ วิวสวยดีตรงนี้ ปั่นบนสะพานทางรถไฟก็สนุกดี ลมเย็นสบาย ในที่สุดก็ต้องปั่นไปสถานีรถไฟราชบุรี ไปถามเวลารถไฟขากลับและแวะเข้าห้องน้ำ จากนั้นก็ปั่นมุดในตลาด ได้ยินเสียงคุณป้าชมตามหลังมาว่าแต่งตัวน่ารักจัง ก็เล่นใส่สีสันขนาดนี้ สาวบอกว่ารถจะได้เห็นชัดเจน มาถึงที่นี่ก็ต้องพาไปถ่ายรูปกับกราฟฟิกตี้พอดีริมแม่น้ำมีงานขายของเราสองคนเลยเติมพลังทุเรียน ดูจากแผนที่ไปได้ 3 ทาง ทางนี่น่าปั่นคือเลาะริมแม่น้ำ เพราะยังไม่เคยปั่นเส้นทางนี้เลย คิดว่าจะได้เห็นสายน้ำไปตลอดทาง ความจริงแล้วมีบ้านริมน้ำตลอดทาง ได้อีกบรรยากาศความเป็นชุมชนรถเยอะไปหน่อยเวลานี้ น่าจะเพราะตรงกับช่วงเลิกเรียน ต้องปั่นระวังมากขึ้น เลือกเส้นทางถนนที่มีเลยสี่หลัก เพื่อจะได้รถน้อยๆแต่ทางนี้รถไม่น้อยเลย ปั่นไปเรื่อยๆ ไหล่ทางจากกว้างหนึ่งเลนถนนหดหายไปแทบไม่เหลือ ทางนี้ไม่อยากแนะนำใครมาปั่นเลยนะ 3087 ต้องให้กำลังใจกันตลอดทาง เพราะพาสาวมือใหม่มาออกทริปค่อยๆปั่น เอาให้ถึง หันไปดู ทำไมยิ่งห่าง แบบนี้เราจอดดื่มน้ำกันก่อนจะได้มีแรง อีกไม่กี่ กม. ก็จะถึงแล้ว ภูเขาข้างหน้าที่เห็นนั่นไงแต่สาวกลับรู้สึกภูเขาไกลห่างออกไป นี่ไงข้ามถนนข้างหน้าก็ถึงแล้ว หินเขางู ตั้งแต่ทำสะพานและทางเดินรอบเขา ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้อีกเยอะเลย จากที่เห็นคนมาวันนี้ วันอังคาร ยามเย็นยังมีคนขับรถมาจอด เดินถ่ายรูป ทั้งกล้องมือโปร และกล้องจากโทรศัพท์ ว้าวๆ มีทางจักรยานด้วย อยากรู้จังว่าจะปั่นไปไหน แต่สาวบอกคนส่วนใหญ่เลี้ยวขวากันหมดนะ เลยตามคนอื่นไป ไม่ได้ตรงไปตามเส้นทางจักรยาน เราสองคนยกจักรยานข้ามสะพาน ปั่นไปตามทางโค้งเขา สวยดีจัง คนไม่ค่อยเดินมาลึกๆกัน เกินคาด ทางเดินทำไว้อ้อมรอบเขาถึงจุดชมวิว มีทางลาดเข็นจักรยานช่วงที่มีบันไดหลายๆขั้นด้วย วันนี้เราผัดข้าวมาเอง มื้อเย็นนี้อร่อยเป็นพิเศษ นอกจากหิวแล้ว วิวยังสวย ข้าวหมดกล่องแล้วยังไม่อิ่มเลย จุดหมายต่อไปสระว่ายน้ำที่มีวิวข้างหลังเป็นภูเขาในค่ายทหารช่วงนี้กลับมาฮิตว่ายน้ำอีกครั้ง หลังจากได้ลงสระก็พาติดใจรู้สึกกระหายน้ำอาการอยากว่ายน้ำคล้ายอยากปั่นจักรยาน หนึ่งในแผนปั่นช่วงนี้ก็เลยปักหมุดแวะว่ายน้ำทุกครั้งไป หาข้อมูลเอาไว้ก่อนมาว่าสระว่ายน้ำค่ายบุรฉัตร มีให้คนนอกไม่ต้องเป็นสมาชิกมาว่ายเล่นได้ มีตั้ง 2 สระ ทั้งแบบ 50 ม. และ 25 ม. ถามพี่เจ้าถิ่นที่มานั่งชมวิว ได้คำแนะนำว่ามีทางลัดออกมาที่ค่ายจากเขาหินงูได้เลย แค่ปั่นข้ามเขามาก็เจอประตูค่าย สวัสดีนายทหารที่หน้าประตูพร้อมถามหาสระว่ายน้ำ ได้ตำตอบแล้วรีบปั่นไปตามทางว้าวๆ เห็นสระน้ำแล้วดี้ด้ามากมาย ค่าบริการไม่เป็นสมาชิก 20.-ว่ายได้ถึง 2 ทุ่ม สระเปิด 9 โมง ถ้าเป็นสมาชิกก็เหลือ 10.- ดีจริงๆขอฝากจักรยานก็ให้ด้วย นี่ก็ทุ่มแล้ว รีบไปเปลี่ยนชุดกระโดดลงน้ำดีกว่า เพิ่งเคยว่ายสระยาวๆแบบนี้ ว่ายได้ 4 รอบ ก็รู้สึกคนน้อยลงเรื่อยๆ มองดูเหลือแค่ 2 คนในสระ สักพักน้องทหารมาบอกว่าสระปิดแล้วครับ มืดตื๋อเลยบรรยากาศรอบๆ ที่พักก็ยังไม่ได้จอง ใจก็ร้องจะว่ายน้ำอีก ถามน้องทหารที่ดูแลสระว่ามีที่พักแถวนี้ไหม น้องบอกค่ายทหารที่นี่มีเปิดบริการที่พักให้คนนอกด้วยนะ ไม่ต้องเป็นทหาร ไม่ต้องรู้จักใคร น้องทหารพยายามบอกทาง ถามพี่ทหารให้ช่วยวาดแผนที่ให้ สาวฟังอธิบายอย่างดีเลยให้นำทาง พอเราทักเท่านั้นความมั่นใจก็หดหาย ปั่นเลี้ยวกลับมาที่สระว่ายน้ำถามทางใหม่น้องทหารเลยอาสาจะซิ่งมอเตอร์ไซด์นำทางไปส่ง น่ารักสุดๆ มีมาจอดรอพวกเราแวะซื้อของด้วย สาวบอกน่าจะไปต่อเองได้แล้วเลยให้น้องทหารกลับพักผ่อนก่อน เดี๋ยวจะแวะไปกินข้าวกันก่อนเข้าที่พัก ราคาที่ติดไว้ห้องแอร์ 500.- พัดลม 300.- พอสาวตกลงเลือกห้องแอร์น้องทหารที่ดูแลบอกว่า 300.- ถามย้ำอีกครั้งน้องทหารบอกว่าราคาใหม่แค่ 300.- ครับ จ่ายเงินรับกุญแจปั่นไปตึกหน้าขึ้นไปชั้นหนึ่งเลือกห้องพักตามเบอร์ที่พวงกุญแจได้เลยมัดจำไม่ต้องห้องกว้างมาก เปิดประตูมาถึงเจอห้องน้ำ มีน้ำอุ่นด้วยนะ ถัดมาเป็นห้องแต่งตัว แล้วถึงจะมีกระจกกั้นอีกทีเป็นห้องนอน มีระเบียงด้วย แต่เราต้องเตรียมอุปกรณ์มาเองนะ อย่างผ้าเช็ดตัว สบู่ ยาสระผม แปรงสีฟัน เพราะที่เตรียมให้มีแค่ เตียงนอน หมอน ผ้าหม่แค่นั้นเอง แต่ถ้าขาดอะไรร้านค้าแถวนั้นก็มีให้ซื้อ ไปเดินร้านค้าในค่ายอาจเสียเงินมากกว่าที่ตั้งใจไปซื้อ ของใช้ลายทหารละลายตาไปหมด หยิบ จับ ลองได้ ไม่ว่ากัน ใจดีจริงๆ แอร์เย็นฉ่ำหลับสบายถึงเช้าไม่อยากตื่น แผนว่ายน้ำก็เลยต้องพับไป แดดแรงมากอาจจะเกรียมได้ถ้าไปว่ายเวลานี้ 9 โมง เลยนอนต่อ กว่าจะออกมาก็เกือบเที่ยง ปั่นเที่ยวรอบค่ายก่อนเข้าเมืองขากลับเส้นนี้แนะนำปั่นสบายมาก ไหล่ทางกว้างตลอด ถนนสาย3291 ปั่นตรงมาเรื่อยๆ ผ่านเจดีย์หัก และเถ้าฮงไถ่ก็อยู่ในเส้นทางนี้ด้วย ข้างในโรงงานให้ปั่นจักรยานทะลุทุกจุด แค่บางส่วนไม่อนุญาตให้ถ่ายรูป มุมที่ถ่ายรูปได้ก็มีเยอะอยู่ รีบซิ่งทำเวลา แต่ก็ไม่ลืมแวะร้านก๋วยเตี๋ยวไข่ กลัวไม่ทันรถไฟซื้อใส่กล่องกินบนรถไฟแทนละกัน แวะที่เดียวได้ซื้อขนมมาเป็นของฝากเพียบ รีบซิ่งสุดๆ ให้ทันรถไฟ พอไปถึงสถานีเจ้าหน้าที่บอกว่ารถไฟมาช้ากว่ากำหนด 40 นาที แบบนี้ก็กินรอที่สถานีสบายเลยระหว่างรอก็มีป้ามีลุงคนพื้นที่แบกขนมมาบ้าง เข็นมาจอดบ้าง ไม่ต้องกลัวอดเลย ราคามิตรภาพ รสชาติดีอีกด้วย ขากลับขบวนนี้จอดทุกสถานียิบย่อยแต่ก็ใช้เวลา 2 ชม. นิดๆ พอกับขามา บนรถไฟมีป้าขนผักมาจากชุมพร ระหว่างทางก็เห็นป้าปอกผัก ใช้ทุกนาทีมีประโยชน์ ผักถุงโตขายหมดทันทีที่รถไฟจอดแบบนี้รู้แล้วว่าถ้าอยากได้ผักสดของทางใต้มาหาซื้อได้ที่ตลาดแถวสถานีรถไฟธนบุรีนี่เอง สาวก็เลยอุดหนุน สตอฝากป๊า ผักเหลียงฝากม้า ขนมฝากอี๊ จบทริปได้มาอีก 11 กม. รวบเป็น ทัวร์ริ่ง 22 กม. ไป-กลับ สาวมือใหม่บอกยังไม่เหนื่อย ถ้าให้ปั่นไกลกว่านี้ก็ไม่รู้ไหวไหม เราเลยข้ามเรือแล้วปั่นต่อถึงบ้าน เป็นทริปทัวร์ริ่งที่สั้นสุดตั้งแต่ปั่นมา ก็สนุกดีอีกแบบนะ ^^
